چرا بوق می زنیم
پیروان مکتب بوقیسم از فرقه ها و شاخه های متعددی هستند که هرکدام از این پیروان در فرقه خود ید طولایی دارند؛ عنصر اصلی در مکتب آنها چنانچه از نام این مکتب هم پیداست، چیزی نیست جز بوق.
به نقل از الف، مکاتب بسیاری در ترافیک و به خصوص رانندگی وجود دارد. مکاتبی مثل زیگ زاگیسم (کسانی که زیگ زاگ رانندگی می کنند)، تخت گازیسم (کسانی که در کوچه بن بست هم تخته گاز رانندگی می کنند)، نازیسم (کسانی که با ناز رانندگی می کنند) و البته بوقیسم یا بوق گرایان....
میان رانندگان کشور عزیزمان ایران، مکتب بوقیسم مریدان و پیروان بسیاری دارد. تا آنجا که ممکن نیست هر چند دقیقه یک بار با یکی از این مریدان سینه چاک رو به رو نشویم و افتخار هم رانندگی (در کنار هم رانندگی کردن) با ایشان را نداشته باشیم. تنها شاید تا به امروز به خاطر عدم آشنایی با این مکتب از وجود آنان آگاه نبوده اید.
البته پیروان مکتب بوقیسم از فرقه ها و شاخه های متعددی هستند که هرکدام از این پیروان در فرقه خود ید طولایی دارند. عنصر اصلی در مکتب آنها چنانچه از نام این مکتب هم پیداست، چیزی نیست جز بوق...! بعضی از اینها به چنان درجه ای از عرفان رسیده اند که می توانند به وسیله بوق مفاهیم بسیار گسترده و متنوعی را منتقل کنند.
بوق در این مکتب می تواند مفهوم تشکر داشته باشد. برای مثال هنگامی که یک راننده حتی نیمه شب در یک مسیر باریک کنار بماند تا خودرو مقابل عبور ساده تری داشته باشد، خودرو مذکور پس از عبور با یک تک بوق ابراز شادی و تشکر می کند. اصلا انگار نه انگار شاید مردم خواب باشند یا بیمار قلبی در یکی از منازل مجاور از ترس سکته کند.
و یا می تواند مفهومی عمیق تر و نشان از جشن و سرور داشته باشد. برای مثال همه ایرانی ها رسم دارند در مراسم عروسی باید دور تا دور شهر را با تمام خودروهای فامیل بچرخند عموما نیمه شب ها، بی وقفه و با همان ریتم معروف بوق بزنند. معمولا به شیوه ای بوق زنان و جامه دران در شهر می چرخند که مبادا خانه ای جا بماند و شهروندی زابراه نشود. حالا ریشه این رسم کجاست، چقدر قدمت تاریخی دارد و علت چیست کسی نمی داند.
از دیگر مصادیق مکتب بوقیسم در رانندگی ایرانیان می توان به کاربرد بوق در سر پیچ ها اشاره کرد. در این کاربرد راننده محترم به سر پیچ که می رسد برای آنکه ذره ای از سرعت خود نکاهد و بتواند همان طور با سرعت بپیچد، بوق می زند به این مفهوم که "آهای کسی که احتمالا از آنطرف پیچ میایی! نیا که من آمدم". بیچاره آنهایی که خانه هایشان سر نبش است.
بعضی دیگر پشت چراغ قرمز، چنان بلافاصله بعد از سبز شدن چراغ راهنمایی بوق می زنند که انگار باقی راننده ها نمی بینند. یا شاید برای به صدا در آوردن صدای زنگ در یک مسابقه تلویزیونی تمرین می کنند. البته عده ای دیگر به چنان سطحی از عرفان و شناخت نسبت به برنامه نویسی های ترافیکی رسیده اند که حتی چند ثانیه پیش از سبز شدن چراغ راهنمایی بوق می زنند.
عده ای دیگر اگر در ترافیک سنگین و یا حتی پشت چراغ قرمز فاصله خودرو شما با خودرو جلویی بیشتر از یک متر باشد بوق می زنند که یعنی جلوتر برو، چرا با فاصله؟ این دسته معتقد هستند همین فاصله هاست که آنها هنوز به مقصد نرسیده اند و اگر همه این فاصله ها را به صفر می رساندند آنها الان خانه بودند.
بوق اگر ممتد باشد و از ۱۰ ثانیه تا حتی ۵ دقیقه بدون قطع ادامه داشته باشد نشان از خشم و نفرت یک راننده نسبت به راننده دیگر دارد. در این حالت بوق نشان از اعتراضات گسترده دارد. بعضی اوقات آنقدر این اعتراض عمیق است که تقریبا اطرافیان مطمئن هستند مشکل از راننده نیست و بوق گیر کرده است اما بعد با پایان یافتن بوق و حسن ختام نه چندان مودبانه مشخص می شود چنین نبوده است.
رانندگان سازمان تاکسیرانی هم اکثرا از پیروان این مکتب هستند. اگر دقت کرده باشید وقتی مثلا ۳ نفر مسافر کنار یکدیگر در حاشیه خیابان ایستاده باشند، راننده محترم به تعداد مسافران منتظر چشم در چشم تک تک آنها بوق می زند که مبادا برای یکی بوق بزند دیگری ناراحت شود. بوق در اینجا به معنای مستقیم است و معمولا سوالی زده می شود.
فلاسفه و ادیبان هنوز از راز دیگر کاربردهای بوق در این مکتب پرده برنداشته اند و دیگر علل بوق زدن هنوز از اسرار این مکتب است. بعضی بی دلیل در خیابان بوق می زنند مبادا لحظه ای شهروندان و عابران آرامش داشته باشند. خودروهای سطح شهر به جد قصد دارند علاوه بر آلودگی هوا و آلودگی بصری در آلودگی های صوتی نیز سهیم باشند و در این مهم عقب نمانند.
لذا در همین جا از تمامی پیروان این مکتب تقاضامندم قرار دیداری را به صورت ماهیانه در یکی از بیابان های کشور که البته روز به روز هم بیشتر می شوند تنظیم نمایند و مراسم بوق زنون یا بوق پارتی برگزار نمایند و بعد از این تخلیه نیاز به بوق در سکوت و آرامش به شهر بازگردند. با سپاس...
/انتهای پیام/
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.
میان رانندگان کشور عزیزمان ایران، مکتب بوقیسم مریدان و پیروان بسیاری دارد. تا آنجا که ممکن نیست هر چند دقیقه یک بار با یکی از این مریدان سینه چاک رو به رو نشویم و افتخار هم رانندگی (در کنار هم رانندگی کردن) با ایشان را نداشته باشیم. تنها شاید تا به امروز به خاطر عدم آشنایی با این مکتب از وجود آنان آگاه نبوده اید.
البته پیروان مکتب بوقیسم از فرقه ها و شاخه های متعددی هستند که هرکدام از این پیروان در فرقه خود ید طولایی دارند. عنصر اصلی در مکتب آنها چنانچه از نام این مکتب هم پیداست، چیزی نیست جز بوق...! بعضی از اینها به چنان درجه ای از عرفان رسیده اند که می توانند به وسیله بوق مفاهیم بسیار گسترده و متنوعی را منتقل کنند.
بوق در این مکتب می تواند مفهوم تشکر داشته باشد. برای مثال هنگامی که یک راننده حتی نیمه شب در یک مسیر باریک کنار بماند تا خودرو مقابل عبور ساده تری داشته باشد، خودرو مذکور پس از عبور با یک تک بوق ابراز شادی و تشکر می کند. اصلا انگار نه انگار شاید مردم خواب باشند یا بیمار قلبی در یکی از منازل مجاور از ترس سکته کند.
و یا می تواند مفهومی عمیق تر و نشان از جشن و سرور داشته باشد. برای مثال همه ایرانی ها رسم دارند در مراسم عروسی باید دور تا دور شهر را با تمام خودروهای فامیل بچرخند عموما نیمه شب ها، بی وقفه و با همان ریتم معروف بوق بزنند. معمولا به شیوه ای بوق زنان و جامه دران در شهر می چرخند که مبادا خانه ای جا بماند و شهروندی زابراه نشود. حالا ریشه این رسم کجاست، چقدر قدمت تاریخی دارد و علت چیست کسی نمی داند.
از دیگر مصادیق مکتب بوقیسم در رانندگی ایرانیان می توان به کاربرد بوق در سر پیچ ها اشاره کرد. در این کاربرد راننده محترم به سر پیچ که می رسد برای آنکه ذره ای از سرعت خود نکاهد و بتواند همان طور با سرعت بپیچد، بوق می زند به این مفهوم که "آهای کسی که احتمالا از آنطرف پیچ میایی! نیا که من آمدم". بیچاره آنهایی که خانه هایشان سر نبش است.
بعضی دیگر پشت چراغ قرمز، چنان بلافاصله بعد از سبز شدن چراغ راهنمایی بوق می زنند که انگار باقی راننده ها نمی بینند. یا شاید برای به صدا در آوردن صدای زنگ در یک مسابقه تلویزیونی تمرین می کنند. البته عده ای دیگر به چنان سطحی از عرفان و شناخت نسبت به برنامه نویسی های ترافیکی رسیده اند که حتی چند ثانیه پیش از سبز شدن چراغ راهنمایی بوق می زنند.
عده ای دیگر اگر در ترافیک سنگین و یا حتی پشت چراغ قرمز فاصله خودرو شما با خودرو جلویی بیشتر از یک متر باشد بوق می زنند که یعنی جلوتر برو، چرا با فاصله؟ این دسته معتقد هستند همین فاصله هاست که آنها هنوز به مقصد نرسیده اند و اگر همه این فاصله ها را به صفر می رساندند آنها الان خانه بودند.
بوق اگر ممتد باشد و از ۱۰ ثانیه تا حتی ۵ دقیقه بدون قطع ادامه داشته باشد نشان از خشم و نفرت یک راننده نسبت به راننده دیگر دارد. در این حالت بوق نشان از اعتراضات گسترده دارد. بعضی اوقات آنقدر این اعتراض عمیق است که تقریبا اطرافیان مطمئن هستند مشکل از راننده نیست و بوق گیر کرده است اما بعد با پایان یافتن بوق و حسن ختام نه چندان مودبانه مشخص می شود چنین نبوده است.
رانندگان سازمان تاکسیرانی هم اکثرا از پیروان این مکتب هستند. اگر دقت کرده باشید وقتی مثلا ۳ نفر مسافر کنار یکدیگر در حاشیه خیابان ایستاده باشند، راننده محترم به تعداد مسافران منتظر چشم در چشم تک تک آنها بوق می زند که مبادا برای یکی بوق بزند دیگری ناراحت شود. بوق در اینجا به معنای مستقیم است و معمولا سوالی زده می شود.
فلاسفه و ادیبان هنوز از راز دیگر کاربردهای بوق در این مکتب پرده برنداشته اند و دیگر علل بوق زدن هنوز از اسرار این مکتب است. بعضی بی دلیل در خیابان بوق می زنند مبادا لحظه ای شهروندان و عابران آرامش داشته باشند. خودروهای سطح شهر به جد قصد دارند علاوه بر آلودگی هوا و آلودگی بصری در آلودگی های صوتی نیز سهیم باشند و در این مهم عقب نمانند.
لذا در همین جا از تمامی پیروان این مکتب تقاضامندم قرار دیداری را به صورت ماهیانه در یکی از بیابان های کشور که البته روز به روز هم بیشتر می شوند تنظیم نمایند و مراسم بوق زنون یا بوق پارتی برگزار نمایند و بعد از این تخلیه نیاز به بوق در سکوت و آرامش به شهر بازگردند. با سپاس...
/انتهای پیام/
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
