شکار حباب آبی کهکشانی توسط تلسکوپ هابل + عکس
این حباب که یک سحابی 20 هزار ساله است در اطراف ستاره WR 31a متمرکز شده است.
به گزارش گروه فضای مجازی ، عکسی که به تازگی توسط تلسکوپ فضایی هابل ثبت شده است یک حباب آبی چند هزار ساله در صورت فلکی شاه تخته (کارینا) را به تصویر کشیده است. این حباب که یک سحابی 20 هزار ساله است در اطراف ستاره WR 31a متمرکز شده است. ستاره های ولف رایت (WR) به عنوان فلک های پلاسمایی طبقه بندی می شوند و به واسطه انتشار هلیوم، نیتروژن و کربن گسترده قابل شناسایی هستند و جرم هایی داغ و عظیم محسوب می شوند. ستاره های WR از عمر کوتاه‌تری نسبت به انواع دیگر جرم های ستاره ای برخوردار هستند و به گفته ناسا طول عمر آنها تنها چند صد هزار سال است.
در مقایسه با خورشید منظومه شمسی ما، ستاره های WR می توانند 20 برابر حجیم‌تر، 5 تا 30 برابر داغ‌تر و هزاران تا میلیون ها برابر درخشان‌تر باشند. اما چنین خروجی انرژی قابل توجهی به معنای آن است که طی 100 هزار سال احتمالا حدود نیمی از جرم خود را از دست می دهند در شرایطی که خورشید ما برای میلیاردها سال فعال بوده و تنها در میانه زندگی کهکشانی خود قرار دارد.
انرژی شدید موجود در ستاره های WR به همراه تخلیه سریع جرم موجب شکل گیری بادهای ستاره ای بزرگ و پرتاب ذرات از بدنه ستاره به سمت فضا می شود. این مساله به همراه هیدروژن منتشر شده توسط ستاره های WR موجب شکل گیری سحابی مانند آن چه اطراف WR 31a را فرا گرفته و توسط تلسکوپ هابل شکار شده است، می شود. این سحابی WR ابری از گرد و غبار و گازهایی مانند هیدروژن و هلیوم است که با سرعت 136 هزار مایل در ساعت در حال گسترش هستند.
این برای نخستین بار نیست که تصویر یک حباب کهکشانی توسط تلسکوپ فضایی هابل ثبت می شود و برخی از آنها حتی با چشم غیر مسلح نیز قابل مشاهده هستند. درخشان‌ترین و حجیم‌ترین ستاره شناخته شده RMC 136a1 نام دارد که در سحابی رطیل (تارانتولا) در فاصله 163 هزار سال نوری از زمین قرار دارد. ستاره WR 31a در صورت فلکی شاه تخته حدود 30 هزار سال نوری از ما فاصله دارد.
/
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.
در مقایسه با خورشید منظومه شمسی ما، ستاره های WR می توانند 20 برابر حجیم‌تر، 5 تا 30 برابر داغ‌تر و هزاران تا میلیون ها برابر درخشان‌تر باشند. اما چنین خروجی انرژی قابل توجهی به معنای آن است که طی 100 هزار سال احتمالا حدود نیمی از جرم خود را از دست می دهند در شرایطی که خورشید ما برای میلیاردها سال فعال بوده و تنها در میانه زندگی کهکشانی خود قرار دارد.
انرژی شدید موجود در ستاره های WR به همراه تخلیه سریع جرم موجب شکل گیری بادهای ستاره ای بزرگ و پرتاب ذرات از بدنه ستاره به سمت فضا می شود. این مساله به همراه هیدروژن منتشر شده توسط ستاره های WR موجب شکل گیری سحابی مانند آن چه اطراف WR 31a را فرا گرفته و توسط تلسکوپ هابل شکار شده است، می شود. این سحابی WR ابری از گرد و غبار و گازهایی مانند هیدروژن و هلیوم است که با سرعت 136 هزار مایل در ساعت در حال گسترش هستند.
این برای نخستین بار نیست که تصویر یک حباب کهکشانی توسط تلسکوپ فضایی هابل ثبت می شود و برخی از آنها حتی با چشم غیر مسلح نیز قابل مشاهده هستند. درخشان‌ترین و حجیم‌ترین ستاره شناخته شده RMC 136a1 نام دارد که در سحابی رطیل (تارانتولا) در فاصله 163 هزار سال نوری از زمین قرار دارد. ستاره WR 31a در صورت فلکی شاه تخته حدود 30 هزار سال نوری از ما فاصله دارد.
/
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
