3 دستاورد مهم "دولت افغانستان" در 2 سال گذشته

به گزارش سرویس بین الملل رزاق مهرا نویسنده افغانستانی با ارسال یادداشت اختصاصی به بررسی مهم‌ترین دستاوردهای دولت وحدت ملی در جریان 2 سال گذشته پرداخت.
 
مهرا نوشت: بر اساس گزارش منتشرشده از سوی بانک جهانی، دولت کابل از سال ‌1388 تا سال 1393 در بخش‌ اقتصادی روند رو به رکود داشته که در آن سرمایه‌گذاری‌های بخش خصوصی 50 درصد کاهش یافته و فقر از 36 درصد به 39 درصد افزایش داشته و سطح بیکاری نیز از 25 درصد به 39 درصد رسیده است.
 
در سال‌های پایانی دولت حامد کرزی، تقریبا 60 درصد بودجه‌ دولت از کمک‌های خارجی و حدود 40 درصد دیگر آن از درآمدهای ناخالص ملی تأمین می‌شد.
 
از طرف دیگر تلاش‌های دولت حامد کرزی برای برقراری صلح و تأمین امنیت به دلیل مداخلات پیدا و پنهان پاکستان و غرب نتیجه‌ای چندانی نداشت و مخالفان دولت همه روزه قدرتمندتر می‌شدند که این روند مردم را نسبت به آینده مبتنی بر صلح و رفاه بدبین کرده بود.
 
از سوی دیگر، دولت وحدت ملی زمانی آغاز بکار کرد که نظامیان خارجی در حال خارج شدن بوده و همزمان با آن جنگ هر روز گسترده‌تر می‌شد و این دقیق در حالی بود که نیروهای امنیتی و دفاعی به وسایل و تجهیزات مورد نیاز مجهز نبودند که البته به همین دلیل دشمنان مردم افغانستان نیز تصور می‌کردند که دولت جدید کابل ظرف چند ماه سقوط خواهد کرد.
 
دولت وحدت ملی، باوجود مشکلات امنیتی، مالی، فساد اداری و همچنین فضای بی‌اعتمادی که نسبت به آینده بین مردم وجود داشت، با اقدامات موثر در بخش‌های مختلف توانست، در 2 سال گذشته دستاوردهای نسبی در بخش‌های اقتصادی، فساد زدایی و برقراری صلح داشته باشد.
 
طی 2 سال گذشته بزرگترین دستاورد دولت وحدت ملی در بخش سیاست خارجی، معرفی چهره اصلی پاکستان به جهانیان و کاهش حمایت‌های مالی و سیاسی منطقه و جهان از پاکستان بود.
 
پاکستان در طول دولتداری حامد کرزی، سیاست دوگانه در امر مبارزه با ترویسم بازی می‌کرد، در حالیکه از طرفی کمک‌های هنگفتی را به همین منظور از جهان به دست می‌آورد و از سوی دیگر تروریست‌ها را در خاک افغانستان مورد حمایت قرار می‌داد.
 
دولت وحدت ملی در بخش سیاست خارجی توانست جامعه جهانی را قانع سازد که گروه‌های تروریستی از آن سوی خط دیورند، با همکاری دولت پاکستان وارد افغانستان شده و دهشت و ناامنی ایجاد می‌کنند.
 
با آنکه نمی‌توان پذیرفت در 15 سال گذشته پاکستان سیاست‌گذاران آمریکایی را اغفال کرده و سیاست دوگانه (در ظاهر مبارزه با ترویسم و در اصل حمایت از آن) را بازی کرده و آمریکا نیز آن را نمی‌دانسته است.
 
بدون شک، آمریکا برای تأمین منافع خود این بازی سیاست دوگانه پاکستان را دانسته و تحمل کرده است، اما ضعف و پراکندگی سیاست‌ خارجی دولت گذشته کابل به دلیل فعالیت مهره‌ها و حلقات حامی اسلام‌آباد در آن، سبب شده بود تا پاکستانی‌ها بدون هیچ تشویش هم کمک‌های جهانی در امر مبارزه با تروریسم را به جیب زند و هم برای تأمین منافع خود در منطقه از گروه‌های تروریستی حمایت کند.
 
گسترش روابط افغانستان با هند و استحکام روابط دوستانه با ایران و کشورهای منطقه یکی از دستاوردهای سیاست خارجی دولت وحدت ملی به حساب آمده و از سویی‌هم این دولت در سطح منطقه و جهان یک اجماع نظر را علیه تروریسم و حامیان آن بوجود آورده که خود دستاورد ارزنده محسوب می‌شود.
 
راه صلح را حامد کرزی با ایجاد شورای عالی صلح آغاز کرد، اما در طول زمان دولتداری وی این راه به صورت درصد موفقانه به جایی نرسید و سرنوشت مصالحه با گروه‌های مخالف دولت در هاله‌ای از ابهام باقی ماند.
 
دولت وحدت ملی روند مصالحه را با مذاکرات چهارجانبه افغانستان، پاکستان، چین و آمریکا آغاز کرد که 2 نشست آن در کابل و 2 نشست دیگر آن در اسلام‌آباد برگزار شد، پاکستان در جریان این نشست‌ها، در عملی‌کردن تعهدات خود عقب‌نشینی کرد که خود سبب بی‌نتیجه ماندن این مذاکرات مهم شد.
 
دولت وحدت ملی پس از آن مذاکرات صلح بین‌الافغانستانی را با حزب اسلامی در کابل آغاز کرد که در نهایت 2 طرف در پرتو قانون اساسی و منافع ملی این کشور در جریان روزهای گذشته توافقنامه صلح را امضا کردند.
 
به ثمر رسیدن توافقنامه صلح بین دولت کابل و حزب اسلامی باورمندی از دست‌رفته مردم نسبت به آینده و صلح را دوباره احیا کرده و خوشبینی‌هایی را نسبت به خروج خارجی‎‌ها از افغانستان ایجاد کرده است.
 
دولت افغانستان چندین راه ترانزیتی و بندرهای محاط به خشکه را افتتاح کرد، افتتاح راه آهن و انتقال اموال تجاری از چین به صورت مستقیم به افغانستان، افتتاح بندر چابهار که افغانستان را به خاورمیانه می‌رساند، ایجاد خط هوایی بدون مالیات با هند، امیدهای خودکفایی اقتصاد افغانستان را بیشتر کرده است.
 
برای نخستین‌بار در ماه گذشته قطار آهن مملو از کالاهای تجاری از چین ظرف 12 روز به افغانستان رسید و همچنین خط آهن دیگر از ایران به هرات رسید و نیز خط آهن ترکمنستان-  آقینه در ماه آینده افتتاح خواهد شد که افغانستان از این طریق می‌تواند طی 5 تا 7 روز کالاهای تجاری خود را به‌ اروپا برساند.
 
این موارد سبب تشویق سرمایه‌گذاران و تسهیل زمینه سرمایه‌گذاری در افغانستان شده و اقتصاد نسبت به گذشته رشد خواهد کرد، زیرا افغانستان امروز دیگر محدود به بنادر کراچی و واگه نیست و سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی آزادانه می‌توانند اموال خود را به طور مستقیم وارد و صادر کنند.
 
در نتیجه می‌توان گفت که دولت وحدت ملی، در کنار فساد زدایی، اصلاحات و تأمین امنیت تلاش کرده تا خدمات موثری را برای شهروندان فراهم کند و با وجود چالش‌های زیاد توانسته این کشور را در راه خودکفایی سوق دهد.
 
هرچند هم‌اکنون جنگ، ناامنی، فساد و بسا چالش‌های دیگر نیز مانعی بزرگ برای خودکفایی افغانستان است، اما دولت در خوشبینانه‌ترین حالت با همکاری مردم از پس این موانع برخواهد آمد.
 
در شرایط کنونی نیاز است که مردم در کنار دولت علیه جنایتکاران، حلقات و گروه‌های خرابکار سر بلند کرده و نگذارند که راه خودکفایی‌سازی افغانستان با چالش مواجه شود،  زیرا عده‌ای برای برآوردن منافع بیگانگان بویژه پاکستان و آمریکا، در برابر یک افغانستان آباد، سربلند و توسعه‌یافته مانع اساسی هستند.
 
/