روز هشتم ماه محرم هم آب را از"امام‌حسین(ع)" و یارانشان دریغ کردند

حجت الاسلام والمسلمین حسن شفیع امام جماعت مسجد جامع تفرش در گفت و گو با خبرنگار گروه فرهنگی گفت: براساس آنچه در بسیاری از منابع تاریخی و همچنین "مقتل الحسین" خوارزمی و "وقایع الایام" خیابانی نوشته اند، یکی از مهمترین رویدادهای روز هشتم ماه محرم ،‌ قحطی آب در کربلا و در بین امام حسین (ع) و یارانشان است.

وی ادامه داد: براساس آنچه مورخان نقل کرده اند،‌در روز هشتم ماه محرم امام حسین (ع) کلنگی را برداشتند و در پشت خیمه ها به فاصله نوزده گام به طرف قبله،‌ زمین را کندند که آبی گوارا بیرون آمد و همه یاران ایشان از آن آب نوشیدند و مشک ها را پر کردند اما سپس آب ناپدید شد.

وی در ادامه صحبت های خود تصریح کرد: زمانی که خبر این اتفاق به عبیدالله بن زیاد رسید ، پیکی نزد عمر بن سعد فرستاد و به او سفارش کرد تا مراقبت کند که مبادا آب به دست امام حسین (ع) و یارانشان برسد.

امام جماعت مسجد جامع تفرش همچنین اظهار کرد: در روز هشتم ماه محرم همچنین یزید بن حصین همدانی از امام اجازه گرفت تا درباره موضوع آب با عمر بن سعد گفت و گو کند.

وی افزود: یزید بن حصین همدانی در رویارویی با عمر بن سعد به او گفت که اگر تو خود را مسلمان می دانی پس چرا تصمیم به کشتن عترت پیامبر گرفته ای و آب فرات را از آن ها دریغ می کنی؟

حجت الاسلام و المسلمین شفیع در بخش دیگری از صحبت های خود یادآور شد: عمر بن سعد در پاسخ به یزید بن حصین همدانی ضمن اعلام آگاهی خود از این که چه فعالیتی را انجام می دهد ،‌ از تردید خود سخن گفت و اینکه برای به دست آوردن حکومت وی تلاش بسیاری کرده و نمی تواند از آن بگذرد.

این کارشناس علوم قرآنی همچنین توضیح داد: زمانی که امام حسین (ع) از ماجرای دیدار یزید بن حصین همدانی با عمر بن سعد و گفت و گوی صورت گرفته بین آن ها با خبر شدند ، به این نکته اشاره کردند که می دانم عمر بن سعد حتی از گندم عراق هم نخواهد خورد.

وی با اشاره به ادامه رویدادهای هشتمین روز از ماه محرم سال 61 هجری تصریح کرد: پس از این ماجرا عمر بن سعد نامه ای به عبیدالله بن زیاد نوشت و در آن پیشنهاد کرد که حسین (ع) را رها کنند چرا که خودش گفته یا به حجاز برمی گردم و یا به مملکت دیگری می روم.

حجت الاسلام والمسلمین شفیع خاطرنشان کرد: زمانی که عبیدالله بن زیاد در حضور یاران خود این نامه را خواند،‌ با آشفتگی بسیاری از سوی شمر بن ذی الجوشن رو به رو شد و شمر اجازه نداد عبیدالله بن زیاد با پیشنهاد عمربن سعد درخصوص رهایی حسین (ع) ، موافقت کند.