صفت اختصاصی امام حسین(ع) چیست؟

حجت الاسلام و المسلمین ابراهیم بهاری کارشناس علوم قرآنی در گفت و گو با خبرنگار گروه فرهنگی   گفت: غروب ۲۸ رجب که امام حسین (ع) مدینه را به مقصد مکه ترک کردند در اصل قیام ابی عبدالله (ع) آغاز شد. علت آن این است که بعد از مرگ معاویه در ۱۵ ماه رجب سال ۶۰ ، امام حسین(ع) در ۲۷ رجب به مدینه رسیدند و همزمان نامه ای از سوی یزید به حاکم مدینه رسید مبنی بر اینکه از امام حسین (ع) برای یزید بیعت بگیرد و اگر ایشان قبول نکرد سر از تن وی جدا کند.

وی در همین راستا افزود: حاکم مدینه امام حسین(ع) را خواست، احترامی برای ایشان قائل بود و نامه یزید را به ایشان داد. وقتی امام نامه را ملاحظه کردند فرمودند بیعت که در خفا انجام نمی شود اجازه بدهید من فکرهایم را انجام بدهم و اگر لازم شد بیعت می کنم و در میان جمع اعلام خواهم کرد. مروان ابن حکم به یزید گفت اگر حسین از این مکان بیرون رود تو دیگر به او دسترسی نخواهی داشت پس همین جا یا بیعت کند یا او را بکش.

حجت الاسلام و المسلمین بهاری توضیح داد: حضرت که از آنجا خارج شدند، تصمیم به خروج از مدینه گرفتند و شبانه شهر مدینه را ترک کردند و در وداعی که با پیغمبر(ص) در کنار مزار شریف نبوی انجام دادند عرض کردند یا رسول الله دارند کاری می کنند که من نتوانم در این شهر بمانم و دارند من را از این شهر آواره می کنند.

این کارشناس علوم قرآنی افزود: حضرت امام حسین(ع) با اهل و عیال خود شبانه از مدینه خارج شدند و به نیت عمره به سمت مکه حرکت کردند. امام در مکه حدود 4 ماه ماندند برای اینکه شاید این مسئله آرامشی پیدا کند و اگر آن حریم ها در مکه نمی شکست حضرت این شهر را ترک نمی‌کردند.


این کارشناس علوم قرآنی به کربلایی شدن امام شیعیان پرداخت و خاطرنشان کرد: حضرت ابا عبدالله(ع) برای اینکه خونی در آن مکان پاک ریخته نشود به همراه خانواده مکه را ترک کردند و قصه دردناک و جانکاه کربلا رقم خورد؛ اما کوفیان خلف وعده کردند و در آن امتحان رد شدند و حضرت امام حسین(ع) با وجود مبارکشان صحنه بی بدیل عاشورا را رقم زدند.