روز جهانی عدالت بین‌المللی یادآوری بر ریاکاری غرب

خبرگزاری میزان – ۱۷ جولای روز جهانی عدالت بین المللی نامگذاری شده است؛ هر سال، روز جهانی عدالت بین‌المللی در ۱۷ جولای جشن گرفته می‌شود تا به نقش مهم دادگاه کیفری بین‌المللی و سایر سازمان‌ها در اجرای عدالت برای افرادی که قربانی جنایات زیادی شده‌اند، احترام بگذارند.

این روز سالگرد تصویب اساسنامه رم در ۱۷ جولای ۱۹۹۸، معاهده موسس دیوان بین‌المللی کیفری است که به دنبال محافظت از مردم در برابر نسل کشی و جنایات است.

روز عدالت بین‌المللی برای ایجاد آگاهی بیشتر عمومی در مورد دستور و اهمیت عدالت در جرایم جدی جشن گرفته می‌شود؛ همچنین به ایجاد آگاهی در مورد افرادی که به دلیل جنایات متعدد، مانند نسل کشی و تروریسم، برای مدت طولانی از عدالت محروم بوده‌اند، کمک می‌کند.

عدالت برای چه گروهی؟ نفاق دیوان کیفری بین المللی

بدنه جهانی به ابزاری سیاسی کشور‌های غربی به سرکردگی تبدیل شده است که آشکارا جنایتکاران جنگی خود را مورد حمایت قرار داده و به طور گزینشی دیگران را هدف قرار می‌دهد.

بسیاری از کشور‌های آفریقایی به شدت در کنفرانس دیپلماتیک رم در سال ۱۹۹۸ شرکت کردند که در نهایت با معاهده ایجاد دادگاه کیفری بین المللی (ICC) به پایان رسید.

دو دهه بعد بسیاری از نحوه اجرای این دیدگاه به شدت ناامید هستند؛ یکپارچگی ICC به شدت از بین رفته است، به جای یک مجمع جهانی که در آن شدیدترین جنایات علیه جامعه بین‌المللی مورد بازخواست قرار می‌گیرد، دیوان کیفری بین‌المللی به جای آن نظم جهانی را تثبیت کرده و جنایتکاران جنگی را از قدرتمندترین کشور‌ها جدا کرده و در عین حال دیگران را به طور گزینشی تحت تعقیب قرار داده است.

از زمان آغاز به کار، ICC عمدتا توجه خود را بر جنوب جهانی متمرکز کرده است؛ هر یک از ۳۱ متهم پرونده‌های فعال و گذشته در وب سایت ICC اهل آفریقا هستند.

به جز پنج کیفرخواست علیه مقامات روسیه در سال‌های ۲۰۲۲ و ۲۰۲۳، همه ۵۲ مورد استیضاح عمومی - در یک دوره ۱۸ ساله - علیه آفریقایی‌ها است.

دستکم ۱۷ تحقیق - به استثنای تحقیقات در مورد سوء استفاده در اوکراین و فلسطین - علیه عاملان غیر سفیدپوست هدف قرار گرفته است.

در پی جنایات گسترده قدرت‌های غربی - از جمله برنامه شکنجه و اقدامات آمریکا در سراسر جهان، جنایات جنگی انگلیس در عراق و جنایات فرانسه در مالی - باید پرسید، آیا این یک مورد عدالت برای چه کسانی است؟

یک نهاد غربی؟ 

شاید این امر از روی یک طراحی بوده است؛ یکی از راه‌هایی که کیفرخواست صادر می‌شود، ارجاع شورای امنیت سازمان ملل است که متشکل از ابرقدرت‌های جهانی است که مشتاق حفظ قدرت خود و مجازات کسانی است که در منافع آن‌ها دخالت می‌کنند.

برخی استدلال کرده‌اند که تثبیت آمریکا بر جنایات دارفور زمانی که سودان از سوی عمر البشیر اداره می‌شد، اساساً ترفندی برای جلب توجه جهان از تلفات و شکست‌های گسترده در عراق بود.

علاوه بر این، ICC عمدتا از سیو کشور‌های عضو اتحادیه اروپا، که بسیاری از آن‌ها قدرت‌های استعماری سابق اروپایی هستند، تأمین می‌شود؛ رابطه نزدیکی بین تأمین مالی و کارکنان در ICC وجود دارد.

موقعیت‌های مهمی که وظیفه بررسی و آماده‌سازی پرونده‌ها را بر عهده دارند، عمدتا از سوی اروپایی‌ها پر می‌شوند.

کشور‌های غربی هرگز قصد نداشتند در معرض تحقیقات دیوان بین المللی کیفری قرار گیرند؛ یک وزیر خارجه پیشین انگلیس صریح و آشکار اذعان کرده که دیوان کیفری بین المللی برای تحقیق در مورد کشور‌های غربی طراحی نشده بود.

این اقدامات به وضوح بر ICC تأثیر گذاشت؛ دیوان کیفری بین‌المللی در عملکرد خود، در مسیر عدالت بین‌المللی نیست.

انتهای پیام/