ناکامی «آشفتگی» جیرانی در گیشه سینما/درامی جنایی که مخاطب را پس می‌زند
به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی ، فیلم سینمایی «آشفتگی» تازه ترین ساخته فریدون جیرانی از جمله آثار اکران شده سینمای ایران در سال گذشته بود، فیلمی که بر خلاف آثار قبلی جیرانی نه نظر منتقدان را جلب کرد و نه در گیشه به موفقیت رسید.
فریدون جیرانی کارگردان کهنه کار سینمای ایران بار دیگر به سراغ سینمای کلاسیک رفته است، آشفتگی درامی جنایی از کارگردان آثاری همچون خفگی و پارک وی است که این بار نقش اولش را بهرام رادان ایفا می‌کند.
آشفتگی رئالیستى و اجتماعى نیست. یک فیلم است درباره عشق و جنایت. این تعریفی است که فریدون جیرانی طی یادداشتی درباره تازه‌ترین ساخته خود گفته است. فیلمی که با توجه نوع طراحی صحنه باز هم حال و هوایی کلاسیک را تداعی می کند.
این فیلم در جشنواره فیلم فجر با استقبال خوبی روبرو نشد، بیشترین مشکل منتقدان و اهالی رسانه با این فیلم تکرار نگاه کلاسیک اما جا نیفتاده جیرانی در اثر است، اتفاقی که جیرانی در خفگی به شکلی بالغ با آن برخورد کرد اما در فیلم آشفتگی کمی در ایجاد اتمسفر دچار اغراق شده است.
مشکل عمده آشفتگی از فیلمنامه نشات می‌گیرد، فیلمنامه شروع خوبی را ارائه نمی دهد، این ارائه ضعیف در توصیف گنگ کاراکترها آغاز می‌شود، کاراکترها پیش از معرفی درست وارد موقعیتی می شوند که هنوز برای آن آمادگی ندارند و جیرانی سعی می کند با القای فضا با دکور و فیلمبرداری این عدم آمادگی را جبران کند.
از نگاه دیگر عدم انتقال درست مفهوم از سوی بازیگران از همین ضعف در فیلمنامه بر می‌آید، فیلمنامه به نوعی کاراکترها را به بدون هیچ پرداختی وارد موقعیت می کنند، همین عاملی می شود تا بازیگران هرقدر هم تلاش کنند، در موقعیت بحرانی موجود باورپذیر عمل نکنند.
فیلمبرداری نقطه ضعف دیگری در فیلم سینمایی آشفتگی است، اتفاقی که شاید در ابتدا سبکی مختص اثر به نظر برسد اما در ادامه فیلم منطق خود را از دست می دهد، شاید در ابتدا به امر قاب‌های کج فیلم نشان دهنده عدم ثبات کاراکترها و موقعیت باشند، اما انگار کارگردان و فیلمبردار می‌خواهند به اصرار این فضا را القا کنند، فضایی که فیلمنامه جلوی آن را می گیرد و هر تلاشی حرکت به سمت عقب محسوب می شود.
بهرام رادان بازیگر مطرح سینمای ایران نقش اول این اثر سینمایی را ایفا می کند. وی در این اثر به ایفای نقش یک دوقلوی همسان می پردازد. این فیلم اولین همکاری بهرام رادان با جیرانی است اما در پرداخت متفاوت کاراکترها ناتوان عمل کرده که آن هم به ضعف فیلمنامه برمی‌گردد.
آشفتگی جیرانی شاید تجربه ای متفاوت در سینما باشد اما اتفاقی شکست خورده و ناموفق است، شاید جیرانی نمونه موفق خفگی را در کارنامه دارد اما تکرار آن موقعیت با فضایی رنگی در آشفتگی هیچگاه نتوانست ادامه منسجمی بر خفگی باشد، اتفاقی که شاید در جذب مخاطب عموم نیز این کارگردان باسابقه را با مشکل روبرو کند.
