پایان کرونا کی فرا می‌رسد؟
اطلاعات درباره بیماری کرونا هنوز آنقدر اندک است که نمی‌توان با قطعیت درباره پایان آن سخن گفت، اما بررسی همه گیری‌های مشابه می‌تواند کمک کننده باشد.
– گذشت حدود پنج ماه از شیوع بیماری «کرونا» و مرگ بیش از ۲۸۷ هزار نفر در سراسر جهان به موازات ابتلای بیش از ۴ میلیون و ۲۷۰ هزار نفر به این بیماری سبب شده تا بتوان به اطلاعاتی کم و بیش در مورد این بیماری دست پیدا کرد اما هنوز چگونگی پایان این اپیدمی رازی سر به مهر است.اپیدمی کرونا با سرعت انتقالی که تاکنون بیش از ۴ میلیون نفر را در سراسر جهان مبتلا ساخته، همچنان پیش می‌رود.
با وجود آغاز تلاش‌ها برای کشف و تولید واکسن این بیماری، هنوز اطلاعات در این باره اندک است.
اپیدمی‌های گذشته می‌توانند نکات مهمی را نشان دهند؛ بشر در ۱۰۰ سال گذشته شاهد بروز چندین مورد بیماری همه گیر بوده است که بررسی روند وقوع و اتمام آنها می‌تواند تاحدی به فضای تاریک ناشی از کرونا را روشنی ببخشد.
ویروس‌ها مرتبا در حال جهش هستند؛ ویروس‌هایی که سبب ایجاد جدی‌ترین همه گیری‌ها می‌شوند، از این ویژگی برخوردارند که سیستم ایمنی بدن انسان، آنها را به عنوان مهاجمان خطرناک نمی‌شناسند؛ این ویروس‌ها بدن را مجبور به ایجاد سیستم دفاعی جدیدی می‌کنند که شامل آنتی بادی‌ها و سایر مولفه‌های سیستم ایمنی بدن است.
سرعت انتقال این ویروس‌ها بالاست و عوامل اجتماعی مانند ازدحام و عدم دسترسی به دارو می‌تواند این سرعت را تشدید کند؛ در اکثر موارد، آنتی بادی‌های ایجاد شده توسط سیستم ایمنی بدن می‌توانند سبب مصونیت درازمدت افراد مبتلا و محدود شدن انتقال ویروس از فرد به فرد شوند اما این روند ممکن است تا چند سال به طول بینجامد.
در زیر به سه مورد از این اپیدمی ها، اشاره می‌شود:
- مهم‌ترین و معروف‌ترین نمونه این بیماری‌های ویروسی، «آنفلونزای اسپانیایی» است که در سال‌های ۱۸-۱۹۱۷ شایع و منجر به ابتلای ۵۰۰ میلیون نفر معادل یک سوم جمعیت وقت جهان شد؛ این بیماری در دو سال، سه موج پیاپی از اپیدمی ایجاد کرد و مرگ ۵۰ تا ۱۰۰ میلیون نفر را رقم زد؛ این بیماری زمانی پایان یافت که عفونت ناشی از ویروس برای افراد بهبودیافته ایجاد مصونیت کرد.
این بیماری در نهایت از حالت «پاندمیک» (دنیاگیری) خارج و بیماری «آندمیک» (بومی) شد و با شدت متفاوت طی ۴۰ سال به عنوان ویروسی فصلی در گردش بود اما در سال ۱۹۵۷ در ۱۹۲ کشور همه گیر شد.
- «سارس» به عنوان یک بیماری تنفسی حاد شدید و هم خانواده «کووید ۱۹» در سال ۲۰۰۳ همه گیر شد و ۷۷۴ کشته در سراسر جهان برجای گذاشت و در مجموع ۸ هزار و ۹۸ نفر را مبتلا کرد؛ از میان هفت «کرونا ویروس» شناخته شده، چهار مورد به طور گسترده در اجتماعات انسانی در گردش بوده و سبب سرماخوردگی می‌شوند.
این همه گیری از طریق اعمال راهکار‌هایی مانند قرنطینه، کنترل‌های اجتماعی و جداسازی بیماران کنترل و محدود به مناطقی مانند «هنگ و کنگ» و «تورنتو» شد؛ این بیماری به علت داشتن علائم مشهود و ناقل نبودن افراد در هفته نخست بیماری، قابل شناسایی و در نتیجه کنترل بود؛ این بیماری از سال ۲۰۰۴ تاکنون مشاهده نشد.
- «آنفلوآنزای خوکی» با ویژگی‌های مشابه آنفلوآنزای اسپانیایی، بیماری بسیار شدیدی بود که ۶ ماه پس از شیوع، واکسنش ساخته و تولید شد؛ این واکسن اگرچه برخلاف واکسن‌های «سرخک» و «آبله مرغان» مصونیت دائمی ایجاد نمی‌کند، در طی همه گیری بسیار موثر است؛ این واکسن نقش موثری در کاهش اثر موج دوم این بیماری در فصل زمستان سال ۲۰۰۹ کرد.
اما در مورد کووید ۱۹ تاکنون می‌دانیم که باید فاصله اجتماعی را رعایت کنیم، از دارو‌های ضد ویروسی تجویز شده توسط پزشکان استفاده کنیم و منتظر واکنش درست و به هنگام دولت‌ها باشیم؛ مورد آخر با توجه به تجربه دولت‌های «کره جنوبی» و «هنگ کنگ» قابل بررسی است.
۵۰ درصد مقابله با شیوع این بیماری بسته به عوامل اجتماعی و سیاسی است و ۵۰ درصد دیگر احتمالا کاری است که علم باید انجام بدهد؛ در حال حاضر تلاش‌های زیادی برای یافتن درمان یا واکسن این بیماری در جریان است؛ واکسن این بیماری در خوش بینانه‌ترین حالت تا یک سال آینده در دسترس خواهد بود.
این امر سبب می‌شود تا بیماری بومی شده و افراد آن را به صورت فصلی تجربه کنند؛ ادامه حضور و حیات این ویروس در جوامع انسانی می‌تواند کودکان را به صورت طبیعی واکسینه کند.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
