۱۰ پرده از دربی ۹۲؛ یحیی در خدمت فرهاد

1:21 - 06 شهريور 1399
کد خبر: ۶۵۰۷۶۵
دسته بندی: ورزشی ، فوتبال
دربی ۹۲ که با پیروزی تاریخی استقلال به پایان رسید نکات قابل تامل زیادی داشت.

دهم اسفند سال ۹۶ را هواداران استقلال فراموش نمی‌کنند؛ همان روزی که وریا غفوری دروازه پرسپولیس را گشود و استقلال یک بر صفر پیروز شد. در ۵ دربی پس از آن پرسپولیس ۲ بار به پیروزی رسید و البته یک بار هم به خاطر انصراف استقلال، نتیجه بازی ۳ بر صفر به سود پرسپولیس شد؛ 2 بازی هم به تساوی رسید. در همه این مدت پیروزی در دربی برای استقلال و هوادارانش به یک حسرت بزرگ تبدیل شده بود؛ اما در پنجمین روز از شهربور سال ۹۹ طلسم ناکامی های این تیم در دربی پایتخت شکست؛ آن هم در مسابقه‌ای که اهمیتی دوچندان داشت؛ چرا که برنده دربی به فینال جام حذفی صعود می‌کرد.
 
دربی ۹۲ مثل سایر دربی ها نکاتی داشت که تا مدت‌ها سوژه رسانه‌ها و اهالی فوتبال خواهد بود. در این گزارش به برخی از این نکات پرداخته شده است؛ نکاتی که باعث شد چنین نتیجه‌ای در این دربی رقم بخورد.

تا حالا سابقه نداشت که دربی پایتخت بدون تماشاگر برگزار شود، حتی دربی چهلم که با حکم کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال در بندرعباس برگزار شده بود هم تعدادی تماشاگر داشت. در دربی شب گذشته سکو‌ها خالی بودند، اما این خالی بودن سکو‌ها هم تاثیری در کم شدن هیجان بازی نداشت؛ هر چند استقلال بیشترین بهره را از نبود تماشاگران برد. در دربی‌های گذشته جو روانی ورزشگاه آزادی همیشه به نفع تیم پرسپولیس بود؛ اما این بار تیم استقلال مجبور نبود چنین جوی را تحمل کند.

سال‌ها بود که استقلالی‌ها بازیکنی تکنیکی که بتواند به تنهایی نتیجه بازی را تغییر دهد نداشتند؛ اما مهدی قایدی همان بازیکنی است که چنین ویژگی دارد. گل اول استقلال را فقط بازیکنی همچون قایدی می‌توانست به ثمر برساند. تصور می‌شد پس از رفتن استراماچونی، قایدی به همان بازیکن معمولی دوران منصوریان و شفر تبدیل شود، اما دز چند بازی اخیر استقلال، این بازیکن با همان کیفیتی بازی می‌کند که از او انتظار می‌رود.

در بیست دقیقه ابتدایی بازی استقلالی‌ها به قدری خوب بودند که پیش بینی می‌شد در همان نیمه اول کار را تمام کنند، اما همان قانون نانوشته قدیمی که می‌گوید اگر تیمی که از موقعیت هایش استفاده نکند و گل نزند محکوم به گل خوردن است در این بازی صدق کرد. استقلال آنقدر گل نزد تا پرسپولیس دو گل پیاپی وارد دروازه استقلال کرد.

تعویضی که گل محمدی در نیمه اول انجام داد یکی از بهترین تصمیمات این مربی بود. گل محمدی متوجه شده بود که میانه میدان را استقلالی‌ها تصاحب کرده اند؛ به همین خاطر شیری از بازی بیرون رفت تا کامیابی نیا به خط هافبک پرسپولیس اضافه شود. از زمانی که این تعویض انجام شد استقلال مالکیت توپ را به پرسپولیس داد.

رادوشوویچ دروازه بان تراز اولی نیست، اما روی گل‌های استقلال مقصر اصلی نبود. او در نیمه اول چند موقعیت حساس را گرفت و این که گفته می‌شود نبود بیرانوند باعث شکست پرسپولیس شد را نباید چندان جدی گرفت. حسینی هم در استقلال مثل همیشه بود. او به جز در ضربان پنالتی واکنش‌های نجات بخش زیادی در طول بازی نداشت، اما همان پنالتی که گرفت باعث شد محبوب هواداران شود.

آوردن اوساگونا به بازی بزرگترین اشتباه گل محمدی بود. این بازیکن هر توپی که گرفت را از دست داد؛ بدتر اینکه گل محمدی با علم به اینکه این بازیکن در بازی با پا مشکل دارد، برای ضربات پنالتی به او اعتماد کرد و این بازیکن هم جوری پنالتی خود را به بیرون زد که استقلالی‌ها برای این پنالتی صد‌ها جوک ساختند.

ماراتن یحیی و فرهاد در تعداد اشتباهات بود. اینکه استقلال توانست در دربی به پیروزی رسید به این معنی نیست که مجیدی عملکرد خوبی در هدایت تیمش داشت. به طور مثال او در بازی‌های گذشته بار‌ها از میلیچ در یک خط جلوتر استفاده کرده بود، اما این کار نه تنها نتیجه بخش نبود که به ضرر استقلال هم تمام شده بود. این اتفاق در دربی هم رخ داد و  در دقایقی از بازی میلیج در نقش هافبک چپ بازی کرد که باعث شد استقلال در این سمت با مشکل مواجه شود. زمانی هم که گل محمدی تغییر تاکتیک داد و خط هافبک خود را تقویت کرد مجیدی هیچ واکنشی به این تاکتیک نداشت و همین انفعال تاکتیکی استقلال بود که باعث شد پرسپولیسی‌ها ۲ گل پیاپی به ثمر برسانند. گل محمدی هم ثابت کرد در بازی های بزرگ پراشبتاه است. او به مراتب از مجیدی تجربه بیشتری در مربیگری دارد، اما دربی ۹۲ ثابت کرد که مربی تراز اولی نیست و شاید سرمربیگری پرسپولیس هنوز  برای این مربی زود است.

سهم بدشانسی‌های استقلالی‌ها در دربی شب گذشته بیشتر از پرسپولیس بود. پرسپولیس روی نیمکت خود بازیکنان به مراتب باکیفیت تری نسبت به استقلال داشت، مجیدی برای این بازی با کمبود بازیکن روبرو بود و مصدومیت فرشید اسماعیلی باعث شد بدشانسی های او تکمیل شود. اسماعیلی تا زمانی که در بازی بود تیمش مالکیت توپ را در اختیار داشت اما با مصدومیت او جریان بازی تغییر کرد. وریا غفوری هم در شبی که یکی از بدترین بازی‌های خودش را انجام داد تا پایان بازی در زمین حضور داشت. شاید اگر مجیدی در این پست بازیکن قابل اعتمادی داشت وریا خیلی زود تعویض می‌شد. نبود روزبه چشمی هم یکی دیگر از بدشانسی‌های استقلال بود. چشمی می‌توانست یک بازیکن تعیین کننده در دربی باشد، اما مجبور شد روی سکو‌ها بنشیند.

در استقلال مهدی قایدی بهترین بازیکن تیمش بود. سایر بازیکنان استقلال آنقدر پراشتباه بودند که نمی‌توان جایی برای آنها در بین برترین‌ها پیدا کرد. در پرسپولیس هم مهدی ترابی بهتر از همبازیانش بود؛ او به بازیکن کلیدی پرسپولیس تبدیل شده و می‌تواند همین نقش را در تیم ملی فوتبال ایران هم بازی کند.
 
نوشته از آرش عبدی


ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *