آنچه در هفتاد و ششمین قسمت از برنامه سینمایی هفت گذشت

- میزگرد اول این هفته برنامه سینمایی هفت با حضور دو تهیه کننده سینما درمورد پول‌های آلوده و معایب آن سپری شد. امیر سمواتی دراین باره گفت: به نظر من پول کثیف کلمه درستی نیست. پول‌هایی که در حوزه سینما وارد شده باعث شده عده‌ای خانه‌های آنچنانی بخرند، هوس جزیره داشتن بکنند، دستمزد‌هایی طلب کنند که نتوانیم پرداخت کنیم. به نظرمن این شرایط هیچ وقت تغییر نمیکند. فرق ندارد در ایران زندگی کنی یا خارج از کشور این پول‌ها وجود دارد.

در برخی مواقع در تهیه کنندگی وارد یک فرایندی میشویم که شغل خود را میفروشیم. اینکه ما به عنوان تهیه کنندگی چه قوامی داریم و چه شرایطی، اصل است. تقریبا این خطا را بیشتر کارگردانان ما داشتند که یک بار تهیه کنندگی را تجربه کرده اند.

در واقع یک فضای بلبشویی در فضای تهیه کنندگی به وجود آمد، ولی دو هفته ایست که منسجم شدند. این اتحاد باید تولید قدرت کند. تهیه کننده باید درس بخواند، تجربه کرده باشد. به نظر من اگر یک کارگردان خوب بخواهد ترقی کند میشود یک تهیه کننده خوب. برخی فکر میکندند تهیه کننده یعنی حسابدار، ولی این طور نیست. تهیه کننده هر فیلمی را نمیسازد. من به عنوان تهیه کننده امامنتدار سرمایه گذار هستم.

منصور لشگری قوچانی هم ادامه داد: ما در سینما استراتژی نداشتیم، ولی برخی افراد صاحب این سرمایه‌ها داشتند. پول کثیف به محض ورود به سینما استراتژی دارد. اولین کاری که این سرمایه‌ها میکند که افراد سالم و پول سالم را فراری میدهد. منافع آن‌ها به شخص میرسد. این پول سینما را فلج کرده است. سینما یک ابزاری است که میتواند تطهیر کند. رابطه هابیل و قابیل را میتوان در سینما عوض کرد. واقعا منافع شخصی است. این یک استراتژی است برای تطهیر خودشان.

وزارت ارشاد به عنوان متولی سینما در برابر پول‌هایی که وارد سینما میشود هیچ دستور العملی ندارد پس باید به مجلس برود. البته معتقدم که تهیه کنندگان به عنوان یک صنف باید راه حل به مجلس ارایه بدهند. باید این پول‌ها مدیریت شود. متاسفانه در شرایطی هستیم که پول سالم هم وارد سینما شود ناسالم میشود. باید دولت و مجلس شفافیت سازی و برنامه ریزی کند. فیلم سینمایی باید مثل شرکت باشد.

یکی از آسیب‌های پول کثیف بحث اختلاف طبقاتی بین خود بچه‌های خانه سینماست؛ و یک تخریب بزرگتر برای خود جامعه است. سینما قرار بود باعث رشد باشد، ولی الان حتی دیگر سرگرمی هم نیست.

میزگرد دوم برنامه به جشنواره مستند تلویزیونی اختصتص داشت و مهدی میرتیموری دبیر اجرایی این جشنواره درمورد وضعیت امسال جشنواره گفت:جشنواره مستند تلویزیونی تنها جشنواره ایست که بحث کرونا روی آن اثر نگذاشته و فقط برای اختتامیه هنوز تصمیم گیری نشده است.

واقعیت این است که در جشنواره موضوع آزاد است و در افراد در هر حوزه‌ای میتوانند در سال‌های آینده اثار خود را ارسال کنند. امسال از تمام نقاط کشور مستند به جشنواره رسید. مسولین کشوری ما اگر وقت بگذارند خیلی راحت میتوانند با این مستند‌ها با مشکلات کشور آشنا شوند.

جذابیت این فیلم آن است که ما اصلا نمی‌دانیم چه خواهد شد/ برای خود من هم این دغدغه بود آیا سایکو درام می‌تواند باعث کاهش جرم شود؟

میز مستند این هفته به بررسی خط باریک قرمز ساخته فرزاد خوش دست سپری شد. رامتین شهبازی درمورد این فیلم گفت: پژوهش خط باریک قرمز در خود فیلم در حال انجام شدن است. زمانی هست ما به یک نتیجه رسیده ایم و آن را در فیلم پیاده می‌کنیم. این ممکن است غیر قابل باور شود. در پژوهش یک موضوع و مساله داریم و بعد جامعه آماری. جامعه آماری در فیلم تمام بچه‌های دارالتادیب هستند. سپس یک بازیگر به فیلم اضافه می‌شود و ما با موضوع سایکو درام آشنا می‌شویم. جذابیت این فیلم آن است که ما اصلا نمی‌دانیم چه خواهد شد. چون ما هم جزئی تیم پژوهشگر می‌شویم. فیلم موضوع فروشی نمی‌کند و درگیر این پژوهش می‌شود. حتی ریسک شکست در پایان کار را هم به جان می‌خرد.

فرزاد خوش دست در ادامه افزود: برای خود من هم این دغدغه بود آیا سایکو درام می‌تواند باعث کاهش جرم شود. فیلم و پیشنهاد آن برای خیلی از مسئولین قضایی مفید بود و از آن استقبال هم کردند. اینجا هنر واقع می‌تواند پالایش کند. می‌تواند بخشی از بزه‌های اجتماعی را کاهش دهد. این اتفاق واقعا برای یکی از کاراکتر‌های فیلم افتاد. زمانی که در جایی قصد دعوا داشت منصرف شد و با من تماس گرفت. او با من تماس گرفت، اما بیشتر به یاد پروسه سایکودرام بود. کاری که توانسته به او کمک کند تا خشم خود را کنترل کند.

گفتنی است میز نقد این هفته برنامه به نقد و بررسی فیلم سینمایی بهترین سال‌های زندگی ما اثر ویلیام وایلر با حضور مسعود فراستی، جواد طوسی و محمدتقی فهیم سپری شد.