گلایه‌هایی که درس عبرت است
- شاید زمان گفتن این گلایه‌ها گذشته باشد که چرا ستاد ملی مقابله با کرونا و دولت در اجرای شیوه نامه‌های بهداشتی ضعیف عمل کردند و اجرای قطره چکانی آن را در پیش گرفتند.
اما این ضعف‌های مشهود در مدیریت بحران در ایران، باید درس عبرتی باشد تا اگر بار دیگر اتفاقی همچون شیوع ویروس کرونا در کشور افتاد، تصمیمات منطقی، سریع، جامع و تأثیر گذار برای مقابله با بحران گرفته شود.
برای مدیریت بحران باید تصمیماتی گرفته شود که جامع باشد، به این مفهوم که همه آنچه که برای رفع بحران نیاز است از صفر تا صد برای اجرا تصمیم گیری و اجرا شود.
در یک بحرانی که واقع شده، نمی‌توان با آزمون و خطا پیش رفت چرا که تبعات بحران افزایش می‌یابد.
برای مهار بحران نیازمند اجرای تصمیماتی هستیم که همه جوانب را در نظر بگیرد.
در همین بحران ویروس کرونا، اگر هر یک از شیوه نامه‌ها ناقص یا با فاصله از یکدیگر اجرا شود، تأثیر مطلوب را نخواهد داشت.
همانگونه که دیده شد، تصمیماتی که دولت و ستاد ملی مقابله با کرونا رای مهار این ویروس در نظر گرفتند، به هم متصل نبود.
در یک جلسه ستاد ملی مقابله با کرونا تصمیم گرفته می‌شد که محدودیت‌هایی همچون تعطیلی برخی مراکز اجرا شود. مانند سینماهای، سالن‌های تئاتر و مشابه آن.
پس از چند روز یا چند هفته، تصمیم گرفته می‌شد پارک‌ها، مراکز تفریحی، باشگاه‌ها و استخر‌ها و مراکز مشابه تعطیل شود.
کافه‌ها، رستوران‌ها، قهوه خانه‌ها و ... نیز در مراحل بعدی تصمیم گیری تعطیل می‌شد.
مدارس، دانشگاه‌ها، مراکز آموزشی و الی آخر همگی در یک فرایند طولانی از زمان تصمیم گیری تا اجرای آن فراز و نشیب زیادی را سپری کردند.
تصمیمات سینوسی که بالا و پایین زیادی را به جامعه و افکار عمومی تحمیل کرد باعث شد تا اوضاع و شرایط بیماری کرونا اکنون وخیم شود.
انسجام در تصمیم گیری از سوی مسئولین ستاد ملی مقابله با کرونا و دولت وجود نداشت.
نتیجه این گونه تصمیمات به فرسایش رسیدن نیرو‌های بهداشت و درمان کشور منجر می‌شود که اکنون در همین شرایط قرار دارند.
در کنار این اوضاع، کم توجهی و بی توجهی به شرایط کاری کادر پزشکی و پرستاری و هر آنکس که در سازمان درمان کشور در حال مقابله با بیماری کرونا و تیمار بیماران این ویروس است، باعث گشته تا روند فرسایشی این بخش مهم در مقابله با کرونا سرعت بگیرد.
اکنون نیز شرایط بیمارستان‌های کشور به ویژه تهران به گونه‌ای پیش می‌رود که برای پذیرش بیماران کرونایی با مشکل روبرو هستند و حتی ابلاغ شده که از پذیرش بیماران غیر کرونایی که شرایط وخیمی ندارند اجتناب کنند.
قطعاً برای مقابله با گسترش ویروس کووید ۱۹ ستاد ملی مقابله با کرونا و دولت می‌توانستند از ماه‌ها پیش به اجرای استفاده اجباری از ماسک در همه شهر‌های کشور اقدام کنند، چرا در این زمینه تعلل صورت گرفت پاسخی است که باید از سوی مسئولین به افکار عمومی داده شود.
اگر دلیل تصمیم نگرفتن در این زمینه کمبود ماسک بود که اکنون با ورود بسیاری از نهاد‌های مردمی و حاکمیتی ماه‌ها است که این مشکل از بین رفته و ماسک به قیمت مناسب و به اندازه کافی در دسترس مردم قرار دارد.
هنوز هم ستاد ملی مقابله با کرونا و دولت تدبیر و امید، نتوانسته یا نخواسته برای جلوگیری از سفر‌های تفریحی مردم تصمیم بگیرد
این مسئله خود یکی از مهمترین عوامل انتقال و ابتال به بیماری ویروس کرونا در کشور و جهان است.
هر تعطیلی که پیش می‌آید، بسیاری از مردم بی توجه به هشدارها، بار سفر می‌بندند و راهی می‌شوند، در حالی که ستاد ملی مقابله با کرونا می‌توانست با تصمیم خود ابلاغ کند که سفر‌ها ممنون است و راه‌های خروج از شهر‌ها به ویژه تهران برای خروج بسته است.
در طول ۷ ماه گذشته علاوه بر تعطیلات نوروزی، چندین تعطیلی چند روز وجود داشت که در همه آن‌ها سیل مسافران از تهران و دیگر شهر‌های کشور روانه استان‌های شمالی و برخی دیگر از شهر‌ها شد که همگی در گسترش ویروس کرونا نقش داشتند.
اکنون نیز با توجه به اوضاع وخیم تهران و برخی دیگر از شهر‌های کشور، تصمیمات گرفته شده برای مهار ویروس کرونا ناچیز است.
نمی‌توان به تصمیماتی گرفته شده دلخوش بود چرا که با وجود ابلاغ دستورات شیوه نامه رعایت مسائل بهداشتی و محدودیتی، همچنان شاهد فعالیت بسیاری از مرکز و کسب و کار‌هایی هستیم که در این ابلاغ باید تعطیل باشند.
ضمن آن که وضعیت سازمان حمل و نقل عمومی تهران ظرفیت آن را ندارد تا بتواند مردم را با رعایت شیوه نامه‌ها انتقال دهد.
باید تصمیمات سخت‌تری گرفته شود و هزینه آن نیز از سوی دولت تقبل شود هر چند بار‌ها گفته شده که هزینه بیماری سنگین‌تر از هزینه یک قرنطینه است.
