«مولانا» شاعری برای تمام جهان

میزان _ روزنامه ایران نوشت: مراسم گرامیداشت هفتصد و چهل و هفتمین سالگرد درگذشت عارف و شاعر برجسته فارسی‌زبان، مولانا جلال الدین بلخی موسوم به «شب عرس» جمعه در قونیه و بر سر مزار این شاعر بزرگ ایرانی با شعار «زمان احسان» برگزار شد.

 

این در حالی است که شیوع ویروس کرونا این مراسم را که سالیان سال با حضور هزاران نفر از عاشقان شعر و ادب فارسی در شهر قونیه برگزار می‌شد امسال تحت‌الشعاع خود قرار داد و مراسم به صورت تقریباً خصوصی و زنده و با حضور میهمان‌هایی از ترکیه، ایران، ازبکستان، تاجیکستان، قزاقستان، بوسنی، مقدونیه، آلمان، آلبانی، روسیه، مجارستان، لهستان و بلغارستان و با رعایت کامل پروتکل‌های بهداشتی برگزار شد و میهمانان برنامه ضمن بازدید از اماکن تاریخی شهر قونیه از مزار شمس تبریزی در نزدیکی مقبره مولانا نیز بازدید کردند. گفتنی است سی و پنج روزنامه‌نگار از رسانه‌های ۱۱ کشور جهان برای پوشش هفتصد و چهل و هفتمین سالگرد مراسم بزرگداشت مولانا موسوم به «شب عرس» به قونیه سفر کردند. این شب در طریقت مولویه به شب درگذشت مولانا جلال‌الدین محمد بلخی گفته می‌شود که هر سال در روز‌های اول تا هفدهم دسامبر در شهر قونیه ترکیه برگزار می‌شود که امسال به دلیل شیوع پاندمی کرونا این مراسم با تأخیر برگزار شد.

اسین چلبی بیست و دومین نواده مولانا یک روز پیش از مراسم در نشستی مطبوعاتی که به صورت اینترنتی نیز پخش می‌شد، ضمن خوشامدگویی به حاضران در هفتصد و چهل و هفتمین سالگرد درگذشت مولانا، چند کلامی سخن گفت و به سؤالات خبرنگاران حاضر در جلسه پاسخ گفت. چلبی با اشاره به این موضوع که برای همه ما و بدون شک شخص حضرت مولانا سلامتی انسان بسیار مهم و اساسی است، تصمیم گرفته شد که مراسم امسال به صورت عمومی برگزار نشود تا از جان یکدیگر در برابر این ویروس محافظت و مراقبت کنیم.

 

او درباره اهمیت مولانا به عنوان کسی که خون مولانا در رگ‌هایش جریان دارد، گفت: «مولانا شاعری ایرانی است که به زبان فارسی شعر نوشت و بعد از حرکت از بلخ به سمت ترکیه در نهایت در شهر قونیه از دنیا رفت. مولانا شاعری ایرانی است که فارسی نوشته و در قونیه به خاک سپرده شده، اما او را باید یک چهره جهانی به حساب آورد که متعلق به تمام دنیاست. مولانا مسیری ۱۰ ساله را از بلخ تا قونیه طی کرد و در این ده سال ۷۲ ملت را دید و تجربه کرد. پس او انسان را بسیار خوب می‌شناسد که می‌تواند آنقدر دقیق و موشکافانه از پنهان‌ترین لایه‌های وجود انسان سخن بگوید و سخنانش چه در شعر و چه در نثر نشان دهنده همین شناخت از انسان از منظر جامعه‌شناسی است.»

چلبی دلیل علاقه مردم دنیا از هر زبان و فرهنگ و آیینی را این طور تشریح کرد: «همان طور که گفته شد، مولانا شاعر و نویسنده‌ای بزرگ و جهانی است که از انسان حرف می‌زند و دغدغه‌اش رستگاری انسان است و به همین دلیل هم محبت او به خدا و خلق خدا باعث شده تا این حد به چهره‌ای سرشناس برای تمام اعصار تبدیل شود. مردم مولانا را دوست دارند، چون خدا مولانا و مردم را دوست دارد. همان طور که گفته شد بیش از ۷۰۰ سال از مرگ مولانا می‌گذرد و بعید است تا قرن‌ها قرن دیگر کسی مثل مولانا دوباره پا به این دنیا بگذارد و او چهره‌ای یگانه در جهان است.»

 

اسین چلبی در ادامه در پاسخ سؤال دیگر مبنی بر اینکه اگر مولانا زنده بود چه پیامی برای امروز ما داشت، گفت: «با وجود این بیماری حتماً به همه ما تأکید می‌کرد که مراقب سلامت خود باشیم و از جان عزیزی که خداوند به ما داده حفاظت کنیم. او در پایان صحبت‌هایش در پاسخ به سؤال خبرنگار «ایران» درباره رابطه‌اش با ایران و حس و حال «نواده» مولانا بودن گفت: «بدون شک این برای من یک افتخار بزرگ است که خون مولانا در رگ‌های من جریان دارد و از من نیز به نسل‌های آینده خواهد رسید؛ اما درباره ایران باید بگویم که من چندین‌بار به ایران سفر کرده‌ام و بسیار بسیار مردم ایران را دوست دارم. ایرانی‌ها مردمانی خونگرم و میهمان‌نواز هستند و فرهنگ بسیار بالایی دارند و بین این دو ملت علاقه‌ها و اشتراکات بسیاری وجود دارد.»