۵ دلیل برای اینکه پرسپولیس قهرمان آسیا می‌شود

10:40 - 29 آذر 1399
کد خبر: ۶۸۵۰۶۰
پرسپولیس در حالی پا به فینال لیگ قهرمانان آسیا می‌گذارد که در تمام این مدت، فضای بیم و امید در اطراف تیم وجود داشته است.

- روزنامه همشهری نوشت: فضای بیم و امید در تمام مدت در اطراف پرسپولیس وجود داشته است؛ امید به اینکه نقاط قوت سرخپوشان آن‌ها را به نخستین قهرمانی آسیا برساند و بیم از اینکه شاید کم و کاستی‌ها و نقصان‌ها مایه دردسر شود. در این مطلب سعی کردیم نگاهی جامع به همه خوش‌بینی‌ها و بدبینی‌های پیش از فینال بیندازیم.

خط دفاعی خوب

بیشترین قهرمانی‌های دنیا روی شانه‌های یک خط دفاعی خوب و قدرتمند به‌دست آمده است. بسیار دشوار است که با خط دفاعی متزلزل، خواب قهرمانی را ببینید؛ مخصوصا جایی که پای تورنمنت و تک‌بازی وسط است. در جام ملت‌های اخیر آسیا تیم ملی قطر فقط با یک گل خورده به‌عنوان قهرمانی دست پیدا کرد؛ بنابراین گل‌نخوردن مهم‌ترین چیز است.

بهترین پرسپولیس همه این سال‌ها، تیم لیگ پانزدهم بود که استقلال را هم چهار بر دو برد، اما آن تیم فقط به‌دلیل مدافعان و دروازه‌بان ضعیفش از کسب عنوان قهرمانی جا ماند. در فصول بعدی و با اضافه‌شدن امثال بیرانوند، جلال حسینی و شجاع خلیل‌زاده، این ضعف به‌تدریج از بین رفت و سرخپوشان سه قهرمانی پیاپی به‌دست آوردند. هم‌اکنون هم جنس ساختار دفاعی پرسپولیس جور است. اگرچه شجاع رفته، اما جلال هست و خوشبختانه مشکلی هم برای حضور در فینال ندارد.

پرسپولیس از زمان برگزاری متمرکز مسابقات در قطر فقط ۲ گل، آن هم از روی نقطه پنالتی خورده و حامد لک هم درون دروازه عملکرد خوبی داشته است؛ بنابراین اگر پرسپولیس در فینال بیلان خوب دفاعی‌اش را حفظ کند شانس بسیار بالایی برای قهرمانی خواهد داشت. به قول مربیان بزرگ دنیا وقتی گل نخوری، بالاخره یک جایی یک‌جوری گل خواهی زد.

تشنگی تاریخی

پرسپولیس حریص فتح قهرمانی آسیاست. حتی تا پیش از اوج‌گیری این چند ساله، پرسپولیس پرافتخارترین تیم تاریخ مسابقات داخلی در ایران به‌شمار می‌آمد. حالا، اما قهرمانی‌های پی‌در پی هم به‌افتخارات گذشته اضافه شده و تنها چیزی که جای خالی‌اش توی ذوق می‌زند، قهرمانی آسیاست. پرسپولیس برای پایان‌دادن به این حسرت جان می‌دهد.

در فوتبال همان‌قدر که توانایی جسمی و فنی مهم است، انگیزه‌ها هم اهمیت دارند. از این نظر مطمئنیم که سرخپوشان ایرانی دست بالا را دارند. انگیزه و اشتیاقی که ۲ سال پیش هم سرخ‌ها را تا پای فتح جام کشاند، حالا می‌تواند خود قهرمانی را ا برای آن‌ها به همراه بیاورد. این عطش را فقط بالابردن جام رفع می‌کند.

تجربه قبلی

اگرچه فینال ۲ سال پیش لیگ قهرمانان آسیا پایان خوشی برای سرخپوشان نداشت و آن‌ها در حسرت کسب نخستین قهرمانی آسیا ماندند، اما در عوض آن شکست به تجربه‌ای تبدیل شد که امروز به‌کار خواهد آمد.

حتی با وجود تغییراتی که درون تیم رخ داده، باز تعداد زیادی از بازیکنان موجود سابقه حضور در آن میدان را دارند؛ از جلال حسینی و کمال کامیابی‌نیا و احمد نوراللهی تا امید عالیشاه و سیامک نعمتی؛ بنابراین این تیم دیگر آماتور نیست و می‌تواند با خویشتن‌داری و خونسردی بیشتری به مصاف رقیب برود. حسن پرسپولیس فعلی این است که «میدان‌دیده» شده و این در بزنگاه‌ها، در لحظات کلیدی به‌شدت به‌کار سرخپوشان خواهد آمد.

روح تیمی

به‌جرأت می‌توان گفت که یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های پرسپولیس در این سال‌ها، روح جمعی حاکم بر این تیم بوده است. بازیکنان پرسپولیس با وجود موفقیت‌هایی که کسب کرده‌اند، دچار شکاف و اختلاف فاحش نشدند. به هر جهت خرده مسائلی وجود داشت، اما آنقدر حاد و جدی نبود که تیم را زمین بزند.

همین حالا هم این وحدت و پیوستگی به چشم می‌آید؛ آنجا که مثلا بازیکنان پرسپولیس پس از مواجهه با انتقادات تند رسانه‌ها از آرمان رمضانی، با انتشار تصویر همبازی جدیدشان به حمایت از او برمی‌خیزند. این همبستگی قطعا می‌تواند کار را به نفع یک تیم در بیاورد.

شخصیت کسب پیروزی

در اثر سال‌ها بالانشینی و قهرمانی، پرسپولیس از نظر شخصیتی هم به سطحی رسیده که در تمام مسابقات میل به کسب پیروزی دارد؛ حتی اگر از تمام شرایط لازم برای کسب آن برخوردار نباشد. مخصوصا در این دو فصل اخیر بسیار پیش آمده که پرسپولیس پیروزی‌های یک بر صفر به‌دست آورده است.

بعضا دیده‌ایم که این تیم در زمین، طراوت لازم برای برد را نداشته، اما همین شخصیت قهرمان، کاراکتر فاتح به فریاد سرخ‌ها رسیده و باعث شده آن‌ها با همه کمی و کاستی‌ها، ۳ امتیاز را به‌حساب خودشان بریزند. در فینال هم امیدواری ما به همین روحیه است؛ به تیمی که باختن را یادش رفته و ناکامی را به‌دست فراموشی سپرده است.

۵ دلیل برای اینکه پرسپولیس قهرمان نمی‌شود

خط حمله ضعیف

حال نزار خط حمله پرسپولیس را همه می‌دانند؛ خطی که با رفتن علی علیپور و مهدی ترابی تضعیف شد، بعدتر با حضور معجزه‌وار عیسی آل‌کثیر دوباره جان گرفت و تا فینال آسیا بالا آمد، اما حالا در مهم‌ترین مسابقه سال نه‌تن‌ها خود عیسی محروم است، بلکه وحید امیری هم که به اجبار در پست مهاجم سایه بازی می‌کرد شانس حضور در میدان را ندارد.

گفتن و نوشتن اینکه بازیکنانی مثل مهدی عبدی و آرمان رمضانی باید این جای خالی را پر کنند، در حد حرف آسان است، اما در عمل موضوع به همین سادگی نیست. این خط حمله امسال هنوز در لیگ خودمان گل نزده و وقتی در بازی با نفت مسجدسلیمان بدون وحید امیری تست شد، نمایش واقعا ناامیدکننده‌ای داشت. حتی در دیدار با شهرخودرو هم شاید اگر گل نجات‌بخش جلال حسینی نبود، کار گره می‌خورد.

ترکیبی که برای گشودن دروازه رقبای ساده لیگی این همه مشکل دارد، در برابر مدافعان باتجربه فینالیست آسیا حتما کار سخت‌تری پیش‌رو خواهد داشت. با این حال امیدواریم آن‌ها از پس این کار سخت بربیایند.

ناهماهنگی تحمیلی

غیبت ۳ بازیکن فیکس پرسپولیس نسبت به مسابقات مراحل قبلی، غیر از اینکه باعث کاهش توان این تیم می‌شود، ناهماهنگی بین نفرات جانشین با سایر بازیکنان را هم به‌دنبال می‌آورد.

این ناهماهنگی را به وضوح در ۲ مسابقه آخر لیگ دیدیم؛ جایی که یحیی گل‌محمدی در حال تست‌کردن ترکیب فینال بود و بازیکنان به‌سختی با هم تطبیق پیدا کردند. حتی در همین ۲ مسابقه برابر نفت مسجدسلیمان و شهرخودرو هم از دو ترکیب متفاوت استفاده شد؛ بنابراین ارنجی که در فینال بازی می‌کند، تا به حال حداکثر یک‌بار کنار هم چیده شده است. خب طبیعتا این خیلی کم است.

دوندگی پایین

منظورمان تمام تیم پرسپولیس نیست بلکه به غیبت یک بازیکن خاص اشاره داریم. او وحید امیری است؛ یکی از محرومان کلیدی پرسپولیس در فینال که در کنار همه مزایای فنی‌اش، به شکل وحشتناک و خستگی‌ناپذیری هم می‌دود. وحید امیری از این نظر یک بازیکن استثنایی است و بار‌ها به شوخی در موردش گفته شده دو تا «شُش» دارد.

بدون امیری میزان دوندگی و پرسینگ پرسپولیسی‌ها در خط حمله پایین می‌آید و این اتفاق خطرناکی است. مهدی عبدی و آرمان رمضانی هیچ‌کدام نه توانایی اینقدر دویدن را دارند و نه اصلا استیل فوتبال‌شان متناسب با این ویژگی است. پرسپولیس در فینال واقعا جای خالی امیری را حس می‌کند. کاش او بود.

خروج از ریل آمادگی

تیم‌های شرقی در این مدت خیلی منظم و فشرده مسابقات‌شان را برگزار کردند و الان کاملا در فرم بازی هستند. در این میان فاصله شش‌روزه بین نیمه‌نهایی و فینال، حتی احتمال خستگی تیم رقیب را هم کاهش می‌دهد. وضع پرسپولیس، اما فرق دارد.

شاید اگر الان فردای بازی با النصر بود، خیلی محکم‌تر در مورد احتمال قهرمانی سرخپوشان حرف می‌زدیم. با وجود این، پرسپولیس در این فاصله به ایران برگشت، بحران‌های زیادی را از سر گذراند و به‌صورت یک خط در میان در مسابقات لیگ هم حاضر شد؛ بنابراین شاید هم‌اکنون از آن فرم ایده‌آل ۲‌ماه پیش خبری نباشد.

گزینه‌های کم برای تعویض

با وجود همه محرومان، پرسپولیس برای چینش ۱۱ نفر اصلی در زمین مشکل چندانی ندارد. با این حال این یک بازی بسیار سنگین است که شاید حتی به وقت‌های اضافی بکشد. در این صورت موجودی یحیی گل‌محمدی برای تعویض بازیکن در تیمش چندان چشمگیر نیست.

او در خط دفاعی در سه پست، گزینه‌ای برای تعویض ندارد و هر اتفاقی برای جلال حسینی، کنعانی‌زادگان یا سعید آقایی رخ بدهد، ناچار است از نیرو‌های غیرتخصصی استفاده کند. در خط جلو هم بازیکنی مثل بشار رسن همین شرایط را دارد و بازی‌سازی جز او در کار نیست. این در حالی است که غیر از خستگی و مصدومیت احتمالی بازیکنان، حضور گزینه‌های تعویضی به‌منظور اعمال تغییر در جریان مسابقه هم ضرورت دارد.

 

برچسب ها: پرسپولیس فوتبال

ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *