عراق و چرایی رای ممتنع به قطعنامه ضد ایرانی آمریکا

– عراق کشورهمسایه ایران است و علاوه بر آن، مسلمان و با اکثریت شیعه تقارن بسیاری با ایران دارد.

اوضاع و شرایط عراق پس از پایان جنگ با ایران به خاطر اقدامات بعدی رژیم صدام آنقدر پیچیده و وخیم شد.

پس از آن نیز سرنگونی رژیم صدام و اشغال عراق از سوی نیرو‌های آمریکایی، وضعیت عراق را به هم ریخت که تاکنون ادامه داشته است.

عراق از نظر اقتصادی و امنیتی در شرایط مناسبی نیست و حتی وضعیت بحرانی دارد.

اشغال بخش‌های زیادی از عراق از سوی گروه‌های تروریستی، تکفیری، وهابی، یک معضل و مشکل جدی دیگر برای دولت و ملت عراق ایجاد کرد.

بیش از ۵ سال است که این کشور هنوز درگیر حضور گروه‌های تروریستی در خاک خود است که این پدیده شوم نتیجه حضور و مداخلات آمریکا در عراق است و این مسئله را هم ملت و هم دولت عراق به خوبی می‌دانند.

راه حل مشکلات عراق خروج آمریکا از این کشور است و تا زمانی که نیرو‌های آمریکایی در این کشور حضور دارند و سفارتخانه آمریکا که به اندازه یک پادگان نظامی وسعت دارد و نیرو در آن دپو شده، عراق روز خوش نخواهد داشت.

از زمانی که داعش در عراق سر برآورد، ایران به کمک دولت و ملت عراق رفت و اگر نقش ایران نبود اکنون عراق با بحران های زیاد دیگری دست و پنجه نرم می‎کرد.

با وجود همه کمک هایی که ایران به عراق داشته است، سیاست دولتمردان این کشور در مقاطع و مواقعی در راستای منافع دیگران بوده است که در تضاد با منافع ملی عراق است.

ماجرای گلایه از دولت عراق این است که نماینده این کشور در مجمع عمومی سازمان ملل که با هدف احیای کمیته تحریم‌های سازمان ملل علیه ایران از سوی آمریکا درخواست داده شده بود، به قطعنامه آمریکا رای ممتنع داد، اگرچه این درخواست آمریکا شکست خورد و رای لازم را نیاورد.

آمریکا قصد داشت دو بند به بودجه ۲۰۲۱ با هدف احیای کمیته تحریم‌های سازمان ملل علیه ایران در مجمع عمومی سازمان ملل اضافه کند که ناکام ماند و تنها توانست رای موافق ۱۰ کشور جهان را با خود همراه کند و ۱۱۰ کشور رای مخالف و ۳۲ کشور رای ممتنع دادند، که یکی از کشور‌هایی که رای ممتنع داد عراق بود.

آمریکا برای دستیابی به هدف خود ناکام ماند.

اکثر کشور‌های همسایه رای منفی داده‌اند و چند کشور هم رای ممتنع و بحرین و عربستان رای منفی که البته از این دو کشور انتظاری جز این نیست.

اما عراق از رای ممتنع خود در پی چیست؟ آیا می‌خواهد دل آمریکا را به دست آورد؟

دولت الکاظمی گرایش به آمریکا و غرب دارد و این مسئله از همان زمان روی کار آمدن او روشن بود اما روشن است که دل بستن به آمریکا و غرب مشکلات عراق را حل نمی‌کند بلکه گره مشکلات این کشور را کورتر می‌کند.

آیا دولتمردان کنونی عراق باور ندارند که آمریکا خواهان عراق یکپارچه نیست؟

طرح خاورمیانه جدیدی که آمریکایی‌ها با همفکری صهیونیست‌ها و اروپا برنامه ریزی کرده‌اند عراق را به چند تکه تقسیم می‌کند.

آیا الکاظمی تصور می‌کند که اگر با آمریکا همراه شود، این کشور که خود با مشکلات عدیده سیاسی و اقتصادی درگیر است، اوضاع عراق را بهبود می‌بخشد؟

قطعا و یقینا آمریکایی‌ها در صدد آن نیستند که عراق به امنیت، آسایش و رفاه برسد.

دولتمردان عراق به این پرسش پاسخ دهند که نیرو‌های آمریکا در مبارزه با تروریست‌های داعش چند درصد کمک حال دولت و ملت عراق بودند؟ آیا آمریکا برای این منظور از خود هزینه کرد؟

رای ممتنع عراق را نمی‌توان نشان بی‌طرفی او دانست، این رای علیه آمریکا نبود.

دولت‌های پیشین در عراق با کارشکنی‌ها، سنگ اندازی‌ها و دشمنی‌های آمریکا و سعودی نتوانستند دوام بیاورند و انباشت مشکلات در این کشور، آنها را ناکام گذاشت.

سردار سلیمانی، ابو مهدی المهندس و چند تن دیگر از همراهان در خاک عراق به دست آمریکایی‌ها ترور شده و به شهادت رسیدند، هر چند ترور در زمان نخست وزیری الکاظمی نبود، اما پس از روی کار آمدن، دولت او چه اقداماتی برای پیگیری این ترور انجام داده است؟

در حالی که دولت الکاظمی همواره نسبت به حملاتی که به نیرو‌های آمریکایی و سفارت این کشور در بغداد می‌شود واکنش‌های تندی از خود بروز می‌دهد.

ایران هیچ دخالتی در امور داخلی عراق نداشته و ندارد و با مسئله روابط این کشور با آمریکا نیز مشکلی ندارد، اما عراق باید به مناسبات خود با ایران به گونه دیگری نگاه کند و جایگاه ویژه‌ای برای آن در نظر داشته باشد.

آمریکایی‌ها سرانجام از عراق و منطقه خواهند رفت و این ایران است که در کنار عراق و همسایگی آن همچنان حضور خواهد داشت.