قطع رابطه و تحریم؛ تهدید‌های پینگ پنگی اروپا و روسیه

3:15 - 27 بهمن 1399
کد خبر: ۷۰۱۴۶۴
روابط بین روسیه و اتحادیه اروپا در هفته ها و ماه های اخیر پر تنش تر شده است.
روابط میان مسکو و بروکسل در روز‌های اخیر شاهد دور جدیدی از تنش هاست که به دلایل متعددی رو به وخامت می‌روند.
 
دستگیری و بازداشت «الکس ناوالنی»، منتقد کرملین سبب شد تا اختلاف نظر‌ها و رویکرد‌های متضاد میان روسیه و اتحادیه اروپا از پشت پرده بیرون افتاده و دور جدی و جدیدی از تنش‌ها را رقم بزند که طرفین را به تهدید به تحریم و قطع رابطه پیش ببرد.
 
اخراج دیپلمات‌های اروپایی از روسیه به دلیل مشارکت در اعتراض‌های مرتبط با موضوع ناوالنی که از جانب مسکو به عنوان مداخله در امور داخلی خود توصیف شد، اکنون با گمانه زنی‌هایی مبنی بر اقدام متقابل اتحادیه اروپا مبنی بر وضع مقرراتی برای منع سفر و مسدود کردن دارایی‌های متحدان ولادیمیر پوتین، رییس جمهور روسیه، مواجه شده است.
 
نگاهی کلی به روابط بین روسیه و اروپا در سال‌های اخیر، نشان دهنده بدتر شدن روابط دو طرف است؛ تا جایی که اخیرا «جوزپ بورل»، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، از استفاده بروکسل از «زبان قدرت» سخن گفت.
 
این ایده «بورل»، در پی سفر به روسیه و دیدار با «سرگئی لاوروف»، بر سر موضوع ناوالنی مطرح شد.
 
اما آنچه مشخص است، روسیه همان اندازه که چالشی جدی برای اتحادیه اروپاست، همزمان شریکی استرتژیک برای این بلوک سیاسی و اقتصادی نیز محسوب می‌شود.
اروپای پس از جنگ که به طور سنتی برای خود نقش اجراکننده پروژه صلح مبتنی بر ارزش‌های مشترک و رد اصول ژئوپلتیک را تعریف می‌کند، برداشت قدرت محور خود مبنی بر افزایش اجتناب ناپذیر اتحادیه اروپا را تغییر نداده است.
 
بروکسل اکنون در موضوع گسترش هنجار‌های خود در فضای جغرافیایی اش به مشکل برخورده و بخش بزرگی از این مشکل به تاثیر روسیه بر سرزمین‌های شرقی اروپا باز می‌گردد.
 
درگیری بر سر اوکراین، بخش کوچکی از دیدگاه‌های رقابتی میان طرفین است.
 
به نظر می‌رسد اکنون رویای اروپای بزرگ از «لیسبون» تا «ولادی وستک» در میانه تحریم‌های متقابل و مجازات‌های متقابل کم رنگ‌تر شده است.
 
البته رویکرد اقتصادی- امنیتی اروپا حول بلوک اتحادیه اروپا و ناتو، تا حد زیادی با هدف خارج کردن روسیه از جامعه سیاسی منطقه یورو آتلانتیک شکل گرفته است.
 
در مقابل نیز مسکو اولویت را به پویایی رابطه با آمریکا می‌دهد و اتحادیه اروپا را چیزی بیش از یک قدرت آمریکایی نمی‌بیند.
 
این امر را می‌توان در نتیجه سفر بورل به مسکو نیز به وضوح مشاهده کرد.
 


ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *