فدراسیون‌های بیکار در حاشیه امنیت؛ کسی کاری به بی‌برنامه‌ها ندارد
- فدراسیون‌ها ارکان اصلی ورزش قهرمانی هستند و این فدراسیون‌ها وظیفه دارند طیق سیاست‌های کلانی که وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک تعیین کرده‌اند فعالیت کنند. در این میان برخی فدراسیون‌ها به صورت کاملا هوشمندانه‌ای خودشان را پنهان کرده‌اند و کسی هم یادی از آنها نمی‌‌کند و هرازگاهی هم رویدادی برگزار می‌کنند تا عملکرد آنها چندان خالی هم نباشد.
روسای این فدراسیون‌ها علاقه‌ای به مصاحبه و ارائه گزارش عملکرد به رسانه‌ها ندارند؛ چرا که عملکردی وجود ندارد که بخواهند در خصوص آن صحبت کنند و به همین خاطر بسیاری حتی آنها را نمی‌شناسند. نکته مهم و قابل تامل اینکه در ورزش ایران فدراسیون‌هایی که عملکردشان یشتر از سایر فدراسیون‌ها است بیشتر مورد نقد قرار می‌گیرند. با توجه به این موضوع به نظر می‌رسد سیاست فدراسیون‌های منفعل سیاستی موفقی برای روسا و مسئولان این فدراسیون‌ها بوده است.
وزارت ورزش هم تنها واکنشی که در خصوص این فدراسیون‌ها انجام می‌دهد این است که بودجه آنها را افزایش نمی‌دهد و برای رییس فدراسیونی که هیچ فعالیت خاصی در طول سال انجام نمی‌دهد عدم افزایش بودجه فدراسیون چندان مشکل‌ساز نیست. ای کاش اعضای مجمع این فدراسیون‌ها نسبت به عملکرد روسایی که بود و نبودشان در فدراسیون تفاوتی ندارند حساسیت بیشتری به خرج می‌دادند. اینکه عده‌ای در یک فدراسیون حضور دارند و چند ساعتی را در کنار هم می‌گذرانند نمی‌تواند فایده ای برای ورزش کشور داشته باشد.
اننتظار این است که شرایطی فراهم شود تا روسای فدراسیون‌ها برای کارهایی که انجام نداده‌اند هم پاسخگو باشند. این پاسخگویی باید یک مطالبه عمومی از سوی اهالی رشته‌های مختلف ورزشی باشد تا اینگونه یک نفر نتواند با سرنوشت یک رشته ورزشی بازی کند.
