مهدویان با دو فیلم در صف اکران ایستاد/«درخت گردو» در انتظار بازگشایی سینماها
- سینمای ایران از اسفند ماه سال ۹۸ بار بحرانی با نام کرونا روبرو شده است، بحرانی که نه تنها عرصه هنر کشور بلکه سراسر جهان را با مشکلات فراوانی روبرو کرده است.
در اوایل شیوع این بیماری شاید کمتر کسی فکرش را می‌کرد که بیش از یکسال با این بیماری روبرو باشد، سینما هم خارج از این قاعده نبود، در ابتدا تمامی هنرمندان عرصه سینما و همچنین مسئولین این هنر به گمان پایان زودهنگام بیماری تنها در انتظار بازگشایی سینماها بودند، اما بحران کرونا سال ۹۹ سینمای کشور را به طور کامل تحت الشعاع قرار داد.
پس از برگزاری جشنواره فیلم فجر و در آستانه اکران نوروز سال ۱۴۰۰ سینماها بار دیگر تعطیل شدند، البته این تعطیلی طولانی مدت نبود و با تغییر گروه شغلی سینماها به گروه دوم بازگشایی سریعی رخ داد، بازگشایی که با آغاز موج چهارم کرونا به سرعت به تعطیلی دوباره کشیده شد تا سینما علنا بهار ۱۴۰۰ را هم از دست داده باشد. حال اکران سینماها بعد از ماه مبارک رمضان می تواند چالشی تازه برای اهالی سینما باشد، در این میان گزینه هایی برای اکران در سینماها وجود دارد که فیلم سینمایی کمدی «درخت گردو» یکی از این گزینه هاست.
فیلم سینمایی «درخت گردو» به کارگردانی محمدحسین مهدویان که در سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر به افتخارات متعددی رسیده بود هم اکنون برای اکران در تابستان ۱۴۰۰ آماده میشود. مهدویان علاوه بر این فیلم «شیشلیک» را هم اکران نشده داشته و هم اکنون مشغول کارگردانی نخستین سریال شبکه نمایش خانگی خود است.
درخت گردو پیش از این به صورت محدود یک ماه در استان کردستان شهر سنندج اکران شد تا بتواند به عنوان نماینده سینمای ایران به اسکار برسد، هرچند این فیلم طبق نظر هیات انتخاب اسکار نتوانست به این جشن سینمایی راه پیدا کند، اما از استقبال نسبتا خوبی در این اکران روبرو شد.
«درخت گردو» از فیلم‌های راه‌یافته به بخش اصلی سی‌وهشتمین جشنواره فیلم فجر میباشد. محمدحسین مهدویان سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی و پیمان معادی سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد را برای این فیلم از آن خود کردند.
داستان این فیلم در سه مقطع زمانی سال‌ها ۶۶، ۸۳ و ۹۵ روایت میشود و بر مبنای داستان واقعی تلخ و انسانی زندگی مردی رنج کشیده‌ی کردی به نام قادر مولان پور و خانواده اش در فاجعه بمباران شیمیایی سردشت میباشد.
پیمان معادی نقش فردی به‌نام «قادر مولان‌پور» را روایت می‌کند که در خلال بمباران شیمیایی سردشت خانواده‌اش دچار مشکلات شیمیایی می‌شوند. در سکانس‌های آخر فیلم، «قادر» در جواب قاضی دادگاه لاهه که می‌پرسد: «چرا اینقدر امیدواری؟»، جواب می‌دهد: «اگر ما کردها امیدوار نبودیم خیلی زودتر از بین رفته بودیم».
فیلم سینمایی «درخت گردو» ساختار تازه‌ای را برای مهدویان رقم زده است، از چیدمان بازیگران که نسبت به گذشته تغییرات فراوانی داشته تا روال داستان اثر کاملاً متفاوت از آثاری همچون ماجرای نیمروز است، وی در این فیلم چالش متفاوتی یعنی به تصویر کشیدن سه دوره تاریخی را پشت سر گذاشته است.
درخت گردو از همان ابتدا جنجالی آغاز شد، حضور همزمان پیمان معادی و مهران مدیری در کنار یکدیگر شوک بزرگی به سینمای ایران بود، ترکیب این دو بازیگر در کنار مهدویان که همیشه ترکیب بازیگران مشخصی را داشته نشان دهنده متفاوت بودن درخت گردو با آثاری همچون ماجرای نیمروز و لاتاری است.
درخت گردو نخستین تجربه همکاری مینا ساداتی با مهدویان به شمار می‌رود، انتخاب ساداتی برای این فیلم بار دیگر نشان از تغییر در ترکیب بازیگران مهدویان دارد، کارگردانی که در چهار فیلم قبلی خود از بازیگران نسبتاً یکسانی استفاده کرده بود.
مهدویان بدون شک یکی از استعدادهای درخشان سینمای ایران در سالیان اخیر محسوب می شود که فارغ از نقدهای تخصصی و غیر تخصصی به هیچ وجه نمی‌توان تاثیر وی را در چهار سال گذشته سینما کتمان کرد. کارگردانی که به خوبی با سینمای مستند آشنایی داشته و حال سبکی تلفیقی از مستند و سینما از خود به جا گذاشته است.
