استعفای پاشینیان و تاثیر دولت آتی ارمنستان بر مناقشه قره باغ

- پیش بینی‌ها درست از آب در آمد، «نیکول پاشینیان»، مجبور به استعفا از مقام نخست وزیری ارمنستان شد.

 

ارمنستان در مناقشه قره باغ شکست خورد، جنگی که پیش از سال جدید خورشیدی پایان یافت؛ جمهوری آذربایجان بر سر قره باغ اختلافات دیرینه با ارمنستان داشت، اما از زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی سابق تاکنون این اختلافات حل نشده بود و حتی بر سر آن بار‌های درگیری‌هایی میان ایروان و باکو شکل گرفت و هر بار با میانجیگری برخی کشور‌های منطقه و فرامنطقه پایان می‌یافت، اما راه حلی برای آن ارائه نمی‌شد.

 

در آخرین جنگ میان ارمنستان و جمهوری آذربایجان، این درگیری با برتری باکو همراه بود و همین امر باعث شد تا ارمنستان مجبور شود تا به حق تاریخی جمهوری آذربایجان احترام بگذارد و آن را بپذیرد.

 

ارمنستان در ماجرای قره باغ تاکنون از حمایت روسیه برخوردار بود، به همین خاطر تاکنون این مناقشه به نفع ایروان رقم می‌خورد.

 

این که چرا روسیه تا پیش از این از ارمنستان حمایت می‌کرد روشن است، ارمنستان پس از فروپاشی شوروی سعی کرد خود را متحد روسیه نگه دارد و سیاست مسکو را سرلوحه سیاست خارجی خود کند. 

 

روسیه همچنان در خاک ارمنستان پایگاه نظامی دارد و البته ایروان نیز تاکنون به سوی غرب گرایش سیاسی به مانند جمهوری آذربایجان نداشته است.

 

جمهوری آذربایجان از معدود کشور‌های قفقاز است که گرایش شدیدی به سوی غرب داشته است؛ حضور نیرو‌های آمریکایی، نیرو‌های رژیم صهیونیستی و ایجاد پایگاه آن‌ها در جمهوری آذربایجان، خوشایند روسیه نبوده و نیست.

 

از سوی دیگر گرایش شدید دولت جمهوری آذربایجان به ترکیه و حمایت‌های آنکارا از باکو در مناقشه قره باغ، نفوذ ترکیه در این کشور را افزایش داده بود.

 

یکی از دلایل شکست ارمنستان در جنگ اخیر قره باغ، دخالت مستقیم ترکیه در این جنگ بود.

 

هر چند ارمنستان می‌توانست از راه دیپلماسی و مذاکرات سیاسی که با میانجیگری کشور‌های همسایه اتفاق می‌افتاد، مسالمت آمیز و سخاوتمندانه تن به حق جمهوری آذربایجان بدهد و بدون درگیری و جنگ مناقشه چندین ساله قره باغ ختم به خیر شود، اما اینگونه نشد و تبعات این جنگ در ارمنستان نمایان شد و نخستین تاثیر، استعفای نخست وزیر این کشور بود.

 

اگر «پاشینیان» از مقام خود استعفا نمی‌داد، ارمنستان ظرفیت آشوب و اعتراضات گسترده را داشت و اگر چنین می‌شد اتفاقات ناگواری می‌توانست در ارمنستان و منطقه رقم بخورد.

اما چرا روسیه دست حمایت خود را از سر ارمنستان برداشت و با حمایت از جمهوری آذربایجان به مناقشه قره باغ پایان داد؟

 

روشن است که روسیه خواهان از دست دادن هیچ یک از دو کشور ارمنستان و جمهوری آذربایجان نیست.

 

جمهوری آذربایجان مدتی بود که ساز مخالف می‌نواخت و با همراهی با ترکیه و آمریکا موقعیت منطقه را که روسیه در آن قرار دارد برای مسکو پرخطر کرده بود.

 

اقدام «ولادیمیر پوتین» در حمایت از جمهوری آذربایجان در ماجرای قره باغ باعث شد تا باکو مدیون مسکو شود و از این پس باید شاهد تبعیت بیشتر باکو از روسیه بود در غیر این صورت، سیاست نرمش مسکو تغییر خواهد کرد.

 

اما ارمنستان همچنان به سیاست گرایش به روسیه ادامه خواهد داد و با برگزاری انتخابات زود هنگام پارلمانی که با استعفای «پاشینیان» اتفاق خواهد افتاد، دولتی نزدیکتر به روسیه تشکیل خواهد شد.

 

نخست وزیر ارمنستان بهترین تصمیم را گرفت و حتی می‌توان گفت قدری دیر اقدام کرد و می‌توانست زودتر دست به کار شده و استعفا دهد.

 

وی و دولتش پس از ناکامی در جنگ قره‌باغ از سوی مخالفان داخلی و آن‌هایی که معتقد بودند نخست وزیر در جریان جنگ با جمهوری آذربایجان شرایط تسلیم و شکست را پذیرفته، برای استعفا تحت فشار بود.

 

«پاشینیان» در جریان جنگ قره‌باغ و با توجه به شرایط پیش آمده بهترین تصمیم را برای ارمنستان گرفت.

 

توافق باکو و ایروان که با میانجی‌گری روسیه به دست آمد، باعث شد تا بخش‌هایی از خاک جمهوری آذربایجان در منطقه قره‌باغ که در اشغال ارمنستان بود، به این کشور بازگردد.

 

دولت بعدی که در ارمنستان روی کار خواهد آمد در منطقه تاثیر گذار خواهد بود، حال این تاثیر می‌تواند مخرب باشد یا سازنده، این بستگی به مردم و پارلمان این کشور دارد.