با عدم تعطیلی سینماها در وضعیت قرمز آیا امیدی به توقف پروژه‌های سینمایی وجود دارد؟
- در شرایطی مه با ورود کشور به پیک پنجم کرونا بیشتر مشاغل به حالت تعطیل و نمیه تعطیل در آمده‌‌اند طبیعتا گروه‌های فیلمسازی از این قاعده مستثنا نبوده و باید برای جلوگیری از ابتلای عوامل آثار به کرونا کارشان را متوقف کنند. قطعا در شرایط قرمز کرونایی سینما و آثار تصویری بیشتر از هر شغل و قشر دیگری در خطر هستند چراکه در گروه‌های سینمایی که در کمترین حالت سی الی چهل نفر در پشت و مقابل دوربین هستند و این وضعیت تنها به فضای باز ختم نمی‌شود بلکه در محیط‌های بسته مجبور به ساخت آثار خود هستند خطر ابتلای این گروه‌ها بیشتر از هر شغل دیگری است آن هم در شرایطی که بازیگران مقابل دوربین به اجبار بدون ماسک ظاهر می‌شوند.
در پی این خطرات احتمالی و با ورود کشور به پیک پنجم کرونا سازمان سینمایی پیرو اطلاعیه قبلی خود باز هم بر توقف پروژه‌های سینمایی و نمایش خانگی تاکید و تهیه‌کنندگان را ملزم به تعطیلی پروژه‌های خود کرد. در شرایطی که لااقل بخشی از سینماگران به دلیل تعطیلی‌های مکرر و اکران نشدن آثارشان متضرر شدند و امکان فعالیتی جز در بخش فیلمسازی ندارند این سوال مهم مطرح می‌شود که آیا این دستورالعمل اجرایی منصفانه است و از آن مهمتر اینکه آیا این ضرورت به مرحله اجرا در می‌آید یا مانند سالن‌های سینما در وضعیت قرمز گروه‌های سینمایی نیز به فعالیت خود ادامه می‌دهند.
برای جواب این پرسش نیازی به حدس و گمان نیست و می‌توان در یک‌سال و نیم گذشته نمونه‌های بسیاری را مشاهده کرد که با وجود دستورالعمل‌های اجرایی پروژه‌ها نه تنها تعطیل نشدند که گا‌ها با سرعت بیشتری هم به کار خود ادامه دادند.
با شروع ویرس کرونا در اسفدماه ۹۸ وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی کلیه فعالیت‌های فرهنگی و هنری خود را تعطیل و خانه سینما هم پیشنهادی مبنی بر تعطیلی روند فیلمبرداری پروژه‌ها را مطرح و مورد موافقت قرار گرفت. در همان زمان خبر‌هایی مبنی بر ادامه‌دار بودن تصویربرداری پروژه‌های سینمایی به گوش رسید و پس از آن مشخص نشد چرا الزام توقف فیلمبرداری همگانی نیست، سرمایه‌گذران و تهیه‌کنندگان معتقد بودند توقف فیلمبرداری باعث ضرر و زیان آن‌ها می‌شود. نکته بسیار مهم، اما در همان زمان رعایت نکردن پروتکل‌های بهداشتی سر صحنه آثار بود.
بعد از سپری شدن چندماه و با توجه به آنکه دورنمایی از بهبود وضعیت کرونایی متصور نبود و با تغییر وضعیت شهرها به رنگ بندی قرمز و اطلاعیه‌هایی مبنی بر تعطیلی پروژه‌ها و البته رعایت نشدن این دستور‌ها از طرف تهیه‌کنندگان، پروژه‌های سینمایی یکی یکی تصویربرداری خود را آغاز کردند و خبر‌های زیادی از ابتلای عوامل پشت و جلوی صحنه و از جمله بازیگران به گوش رسید و متاسفانه بسیاری از هنرمندان کشور از جمله کریم اکبری مبارکه، اکبر عالمی، پرویز پورحسینی، چنگیز جلیلوند و ... در پی این بی اختیاطی از دنیا رفتند.
با همه این شرایط اگر دستورالعملی صادر می‌شود چرا هیچگونه نظارتی از سوی دستگاه‌های متولی فرهنگی نیست و برخی از پروژه‌ها امکان فعالیت دارند؟ وقتی سینما جزو مشاغل گروه ۲ محسوب می‌شود و طبق نظر ستاد ملی مبارزه باکرونا سینماها در وضعیت قرمز باید تعطیل شوند و فعالیت خود را با تغییر وضعیت به نارنجی تغییر دهند، اما در عمل می‌بینیم سینماها باز هستند، با این شرایط نمی‌توان به تعطیلی پروژه‌های سینمایی و شبکه نمایش خانگی امیدوار بود.
