پیری سالم با ورزش‌های هوازی
دانشمندان علوم مغز و اعصاب می‌گویند که تمرینات هوازی مانند پیاده روی، شنا، دویدن یا دوچرخه سواری تا حد زیادی برای سلامت مغز مفید هستند.
_ مهر به نقل از مدیکال اکسپرس نوشت: تحقیقات جدید دانشگاه ایالتی کلرادو نشان می‌دهد ماده سفید مغز که باعث اتصال و انتقال سیگنال‌ها بین نورون‌ها می‌شود، می‌تواند در واکنش به ورزش هوازی، تغییر بهتر نموده و موجب تقویت یادآوری خاطره در شرکت کنندگان شود.
نتایج این مطالعه نشان داد مناطقی از مغز که بیشتر در معرض پیری قرار دارند همان مناطقی هستند که بیشترین بهره را از ورزش هوازی می‌برند، که نشان می‌دهد ورزش هوازی منظم یک راهکار مؤثر برای کاهش خطر زوال شناختی در جهان است چراکه انتظار می‌رود هر ۲۰ سال با افزایش سن جمعیت، نرخ ابتلاء به زوال عقل دو برابر شود.
در این مطالعه، ۱۸۰ شرکت کننده به طور تصادفی به گروه‌هایی تقسیم شدند که در طول شش ماه سه بار در هفته ورزش‌های اختصاص یافته را انجام می‌دادند. یک گروه در این مدت حدود ۴۰ دقیقه راه می‌رفت. گروه دیگر در یک کلاس رقص شرکت کردند که در طی شش ماه به تدریج سخت‌تر شد؛ و گروه آخر به عنوان گروه کنترل، محدود به تمرینات تعادلی و کششی بود که هدف آن پایین نگه داشتن ضربان قلب آن‌ها بود.
قبل و بعد از این اقدامات، شرکت کنندگان تحت مجموعه‌ای از MRI و تست‌های شناختی و قلبی تنفسی قرار گرفتند.
تیم تحقیق دریافت که شرکت کنندگان در گروه‌های پیاده روی و رقص پس از شش ماه ورزش هوازی، شاهد افزایش ماده سفید مغزشان بودند.
به عبارت دیگر، فعالیت بدنی روی ماده سفید مغز تأثیر مثبت می‌گذارد، به ویژه در مناطقی که در معرض پیری هستند، مانند جسم پینه‌ای و سینگولوم، که توانایی‌های شناختی مهمی مانند حافظه و عملکرد اجرایی را به عهده دارند.
در گروه پیاده روی، علاوه بر مزایای فوق، بهبود در عملکرد حافظه هم مشاهده شد و آن‌ها بیشتر قادر به یادآوری خاطرات گذشته شأن بودند.
محققان معتقدند فعالیت‌هایی که واقعاً ضربان قلب را افزایش می‌دهند ممکن است برای مبارزه با برخی از عوارض جانبی پیری مغز بهتر باشند.
نتایج این مطالعه نشان داد مناطقی از مغز که بیشتر در معرض پیری قرار دارند همان مناطقی هستند که بیشترین بهره را از ورزش هوازی می‌برند، که نشان می‌دهد ورزش هوازی منظم یک راهکار مؤثر برای کاهش خطر زوال شناختی در جهان است چراکه انتظار می‌رود هر ۲۰ سال با افزایش سن جمعیت، نرخ ابتلاء به زوال عقل دو برابر شود.
در این مطالعه، ۱۸۰ شرکت کننده به طور تصادفی به گروه‌هایی تقسیم شدند که در طول شش ماه سه بار در هفته ورزش‌های اختصاص یافته را انجام می‌دادند. یک گروه در این مدت حدود ۴۰ دقیقه راه می‌رفت. گروه دیگر در یک کلاس رقص شرکت کردند که در طی شش ماه به تدریج سخت‌تر شد؛ و گروه آخر به عنوان گروه کنترل، محدود به تمرینات تعادلی و کششی بود که هدف آن پایین نگه داشتن ضربان قلب آن‌ها بود.
قبل و بعد از این اقدامات، شرکت کنندگان تحت مجموعه‌ای از MRI و تست‌های شناختی و قلبی تنفسی قرار گرفتند.
تیم تحقیق دریافت که شرکت کنندگان در گروه‌های پیاده روی و رقص پس از شش ماه ورزش هوازی، شاهد افزایش ماده سفید مغزشان بودند.
به عبارت دیگر، فعالیت بدنی روی ماده سفید مغز تأثیر مثبت می‌گذارد، به ویژه در مناطقی که در معرض پیری هستند، مانند جسم پینه‌ای و سینگولوم، که توانایی‌های شناختی مهمی مانند حافظه و عملکرد اجرایی را به عهده دارند.
در گروه پیاده روی، علاوه بر مزایای فوق، بهبود در عملکرد حافظه هم مشاهده شد و آن‌ها بیشتر قادر به یادآوری خاطرات گذشته شأن بودند.
محققان معتقدند فعالیت‌هایی که واقعاً ضربان قلب را افزایش می‌دهند ممکن است برای مبارزه با برخی از عوارض جانبی پیری مغز بهتر باشند.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
