پیش درآمدی بر مسابقات کشتی فرنگی المپیک| اوزان ۷۷ و ۹۷ کیلوگرم؛ جدال گرایی و ساروی با نامداران جهان
- در ادامه رقابت‌های کشتی فرنگی بازی‌های المپیک توکیو نمایندگان اوزان ۷۷ و ۹۷ کیلوگرم کشورمان از بامداد فردا به مصاف حریفانشان خواهند رفت که در زیر تحلیل بر رقبای اصلی آنها خواهیم داشت:
تاماش لورینچ، الکساندر چهرکین و محمدعلی گرایی را باید سه ضلع قدرت در وزن ۷۷ کیلوگرم بدانیم و قطعا مبارزه اصلی بر سر کسب مدال طلا بین این سه کشتی‌بلد برگزار خواهد شد.
لورینچ بار‌ها مقابل رقبای ایرانی‌اش از جمله افشین بیابانگرد، علی محمدی، سعید عبدولی و محمدرضا قضایی به برتری رسیده است و تنها شکستش مقابل ایرانی‌ها به به سال ۲۰۱۴ و مسابقات جهانی تاشکند مقابل امید نوروزی برمی‌گردد. لورینچ که در تمام حالت‌های مبارزه مسلح به فنون مختلف است، به قدری در کار کردن دست‌ها و جا به جایی پا‌ها درست عمل می‌کند که همواره راه نفوذ را بر حریف می‌بندد و همیشه در بهترین زمان اقدام به اجرای فن و گرفتن امتیاز از حریف می‌کند. او تک‌تک ثانیه‌ها و حرکات رقبا را می‌شناسد و درک بالایی در خواندن دست حریف دارد و اجازه پیاده‌سازی تاکتیک را از هر حریفی می‌گیرد و در نتیجه به مرحله اجرا گذاشتن تکنیک بر روی این کشتی‌گیر مجاری کاری سخت و دشوار به حساب می‌آید.
لورینچ که حالا مرز ۳۴ سالگی را هم پشت‌سر گذاشته است، بسیار کم اشتباه‌تر و کامل‌تر از دوران جوانی‌اش کشتی می‌گیرد و غلبه بر این کشتی‌گیر مستلزم داشتن برنامه‌ای بسیار دقیق برای تک‌تک ثانیه‌های مبارزه است. وی اولین مدال خود را در المپیک ۲۰۱۲ لندن به دست آورد. او در فینال آن رقابت‌ها مقابل کیم هیون وو از اعتماد به نفس کافی برای پیروزی برخوردار نبود و در نهایت با شکست مقابل حریف کره‌ای به مدال نقره قناعت کرد، اما دو سال بعد در رقابت‌های جهانی تاشکند تنها شکست خود مقابل ایرانی‌ها را تجربه کرد تا زیر دستان استفانک و امید نوروزی به مدال برنز وزن ۶۶ کیلوگرم جهان برسد.
لورینچ چند سالی افت و خیز داشت تا اینکه در سال ۲۰۱۷ این‌بار در وزن ۷۵ کیلوگرم تا فینال رقابت‌های جهانی بالا رفت، اما با شکست مقابل ویکتور نمس صربستانی به مدال نقره جهان رسید؛ هرچند یک سال بعد در رقابت‌های جهانی بوداپست باز هم فینالیست شد، اما این‌بار هم در فینال قافیه را باخت و زیر دستان الکساندر چهرکین به مدال نقره بسنده کرد.
سال ۲۰۱۹ سال قدرتنمایی لورینچ بود و با غلبه بر رقبای ریز و درشتی که مقابل خود می‌دید توانست بر مدال زرین رقابت‌های جهانی نورسلطان بوسه بزند. وی آخرین بار همین چند ماه پیش در رقابت‌های قهرمانی اروپا به روی تشک رفت و با قهرمانی در
این رقابت‌ها علاوه بر محکی جدی برای حضوری قدرتمند در المپیک، باری دیگر برای رقبای این وزن خط و نشان کشید.
الکس کیسیدیس سوئدی که سال گذشته با غلبه بر محمدعلی گرایی و رسیدن به مدال نقره جهان همه را شگفت‌زده کرد، قطعا یکی از مدال‌های این وزن را نشانه گرفته است و در صدد خلق شگفتی دیگری است. او در نورسلطان ثابت کرد که کشتی‌گیر زیاده‌خواهی است و در صورتی‌که توسط حریفان دست‌کم گرفته شود، قطعا به بدترین شکل ممکن آنها را جریمه خواهد کرد.
آیک ناتساکیان از بلغارستان هم علی‌رغم داشتن مدال برنز جهان و تجربه نسبتا خوبی که در سال‌های اخیر کسب کرده است، اما به اندازه آکژول محموداف قرقیزستانی زهردار و خطرناک نیست. محموداف با اینکه تاکنون نصیبی از مدال‌های جهانی نبرده است است، اما کشتی‌گیر قابل اعتنایی است و با توجه به غنای فن در مبارزات و قدرت مانور در همه جای کشتی، توانایی غلبه بر هر حریفی را دارد. این کشتی‌گیر مدال نقره بازی‌های آسیایی را پس از شکست مقابل محمدعلی گرایی به دست آورده است و سابقه رسیدن به مدل طلای آسیا را هم دارد.
رفیق حسین‌اُف هم از جمله کشتی‌گیران باتجربه این وزن به حساب می‌آید که اولین بار در دیدار رده‌بندی مسابقات جهانی ۲۰۰۹ هرنینگ دانمارک مقابل فرشاد علیزاده دیده شد و پس شکست مقابل نماینده کشورمان به عنوان پنجم جهان دست پیدا کرد. او در جام جهانی ۲۰۱۴ تهران نیز در حالیکه تا ثانیه‌های پایانی از حبیب اخلاقی عقب بود، توانست از غفلت اخلاقی استفاده کرده و با اجرای فن فیتو از سد نماینده کشورمان بگذرد.
حسین‌اُف مدال طلای اروپا را سال ۲۰۱۱ در دورتمند به سینه زده است و عنوان نایب قهرمانی بازی‌های اروپایی را هم در سال ۲۰۱۵ به دست آورده است. همان سال در فینال بازی‌های کشور‌های اسلامی و در یک دیدار نزدیک و نفسگیر با نتیجه یک بر یک مغلوب یوسف قادریان شد و به مدال نقره دست پیدا کرد. وی مدال برنز سال ۲۰۱۸ اروپا را هم ضمیمه افتخاراتش کرد، اما چند ماه بعد در رقابت‌های جهانی بوداپست به سعید عبدولی باخت و باز هم دستش از مدال جهانی کوتاه ماند.
این کشتی‌گیر آذری سال ۲۰۱۹ در رقابت‌های جهانی نورسلطان بالاخره اولین مدال جهانی خود را پس از غلبه بر سعید عبدولی و شکست مقابل لاشاگوبادزه به دست آورد. آخرین عنوان درخور توجهی که این کشتی‌گیر ۳۳ ساله آذری به دست آورده است، مربوط می‌شود به سال ۲۰۲۰ که در رقابت‌های قهرمانی اروپا موفق شد بالاتر سایر رقبا صاحب گرده‌آویز طلا شود.
کارپت چالیان ارمنستانی را هم باید در صف مدعیان تراز اول این وزن قرار دهیم. کشتی‌گیری خوش فکر و کشتی‌بلد که می‌تواند موی دماغ بزرگان این وزن شود. در کارنامه این کشتی‌گیر هم دو مدال برنز اروپا و یک مدال نقره بازی‌های اروپایی دیده می‌شود.
جالگاسبای بردی مرادوف ازبکستانی، دمیو ژادرایف از قزاقستان و بوزو استارسویچ که به نمایندگی از کرواسی به روی تشک می‌آید، از دیگر کشتی‌گیران مطرح این وزن به حساب می‌آیند که البته هیچکدام از آنها سابقه کسب مدال در رقابت‌های جهانی و المپیک را ندارند.
اما نماینده کشورمان در این وزن کسی نیست جز محمدعلی گرایی؛ کشتی‌گیری بسیار خوش‌فکر که همواره چشم‌نواز کشتی می‌گیرد و تماشاچیان حاضر در سالن را با اجرای فنون پرتاپی به وجد می‌آورد. این کشتی‌گیر خوش تکنیک شیرازی که مسلح به فنون مختلف در حالت خاک و سرپا است، قطعا یکی از بخت‌های کاروان ورزش کشورمان در کسب مدال طلا به حساب می‌آید.
گرایی در اجرای شگرد‌های خود بر روی حریفان هنرمندانه عمل می‌کند. او تنوع تاکتیک و هنرِ زیر و رو شدن با حریفان را در ناخودآگاه خود دارد و با تجربه‌ای که از حضور در تورنمنت‌های چند سال اخیر به دست آورده، به خوبی نشان داده است که در لحظات حساس می‌تواند گلیم خود را از آب بیرون بکشد.
*ساروی پنجه در پنجه بزرگان و نامداران
موسی اولوئف روس و آرتور الکسانیان ارمنستانی شاخص‌ترین کشتی‌گیران این وزن به حساب می‌آیند. اولوئف علی‌رغم اینکه نسبت به الکسنیان از تجربه و عناوین کم‌تری برخوردار است، اما شانسی به مراتب بالاتر از همتای ارمنی‌اش برای کسب مدال طلای این دوره از رقابت‌ها دارد.
اولوئف از معدود کشتی‌گیزان شش‌دانگ این وزن به حساب می‌آید که قادر است تا در همه جای کشتی اجرای فن کند و همچنین دفاعی مستحکم و غیرقابل نفوذ مقابل رقبا دارد. توانایی بالا در اجرلی تکنیک بر روی هر حریفی، دفاع عالی، نفس چاق و استقامت بالا و جنگندگی و مبارزه تا آخرین نفس از خصایص این کشتی‌گیر پرابهت روسی به حساب می‌آیند.
دیگر مدعی وزن آرتور الکسانیان نام دارد؛ کشتی‌گیری که قادر است تا هر حریفی را بارانداز کند و در تنگنا‌های کشتی همواره از این نقطه قوت خود به عنوان برگ برنده‌ای در مقابل رقبا استفاده کرده است.
الکسانیان در المپیک لندن مقابل قاسم رضایی تن به شکست داد و به عنوان سوم المپیک رسید، یک سال بعد در غیاب بزرگان این وزن توانست به فینال برسد و با قبول شکست مقابل ملنیکوف به نقره بسنده کرد و در تاشکند هم در حضور تمامی مدعیان توانست با غلبه بر قاسم رضایی، طلای جهان را به دندان بکشد.
این کشتی‌گیر خوش قد و قامت ارمنستانی مدال طلای خود را در رقابت‌های جهانی لاس‌وگاس هم تکرار کرد و در المپیک ۲۰۱۶ ریو هم هیچ حریفی را به رسمیت نشناخت تا با قدرتنمایی از سکوی نخست المپیک بالا برود و طعم مدال زرین المپیک را زیر دندان‌هایش مزه‌مزه کند.
او در رقابت‌های جهانی ۲۰۱۷ پاریس هم علی‌رغم ابنکه صلابت همیشگی را ندشت، اما حریفان دندان‌گردی هم اطراف خود نمی‌دید تا برای چهارمین سال متوالی صاحب گردن‌آویز طلا شود. سال ۲۰۱۸ پس از باخت مقابل اولوئف، در گروه بازنده‌ها هم به دلیل مصدومیت مقابل علیاری حضور پیدا نکرد تا دستش از مدال کوتاه بماند. الکسانیان در فینال رقابت‌های جهانی نورسلطان باز هم قافیه را به اولوئف باخت و به نشان نقره بسنده کرد و در آخرین حضورش در تورنمنت‌های مهم توانست به مدال طلای سال ۲۰۲۰ اروپا بوسه بزند.
میهاییل کاجایای گرجستانی‌الاصل که به نمایندگی از صربستانی‌ها به روی تشک می‌رود هم یکی از مدعیان این وزن البته نه برای کسب مدال طلا، بلکه برای رسیدن به سایر مدال‌ها به شمار می‌رود. کاجایا تاکنون دو مدال برنز جهان و یک نقره اروپا را در سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ به دست آورده است. او هم در دسته کشتی‌گیران پا به سن گذاشته‌ای است که در سن ۳۲ سالگی می‌خواهد با کسب مدالی خوش‌رنگ از المپیک وداعی باشکوه از دنیای قهرمانی داشته باشد.
چنگ ایلدیم که ید طولایی در کسب مدال برنز دارد و با یک مدال برنز المپیک و ۳ برنز جهان همچنان خود را یکی مدعیان رسیدن مدال در این وزن می‌داند هم در المپیک برای ترک‌ها به روی تشک خواهد رفت. ایلدیم کشتی‌گیر شش‌دانگ و کم اشتباهی نیست و کسب ۴ مدال از رقابت‌های جهانی و المپیک را شاید مدیون خالی بودن این وزن از کشتی‌گیران تراز اول و درجه یک باشد، وگرنه کشتی‌گیران پرشماری در طول تاریخ وجود داشته‌اند که علی‌رغم برتری فنی و جسمی نسبت به این کشتی‌گیری حتی به نیمی از افتخارات او هم نرسیده‌اند. در کارنامه این کشتی‌گیر علاوه بر ۴ مدال برنز جهان و المپیک، مدال طلای بازی‌های اروپایی و پنج مدال نقره و برنز اروپا هم دیده می‌شود.
گابریل کیندلان از کوبا هم دیگر مدعی قابل اعتنای این وزن به شمار می‌رود که با قاطعیت نمی‌توانیم مبارزه‌اش با بزرگان این وزن را از قبل پیش‌بینی کنیم. او که مدال طلای جوانان جهان و چندین مدال طلا، نقره و برنز از رقابت‌های قهرمانی پان آمریکن را با خود به یدک می‌کشد، در رقابت‌های جهانی نورسلطان در یک کشتی پر افت و خیز نتیجه را به محمدهادی ساروی واگذار کرد.
کیریل میلوف بلغارستانی با مدال نقره‌ای که از رقابت‌های جهانی ۲۰۱۸ بوداپست به سینه زده است هم مدعی عنوان‌دار دیگری است که باید نامش را در ذهن داشته باشیم. او مدال نقره سال ۲۰۱۹ اروپا را هم در کارنامه دارد.
آروی ساولاینن از فندلاند هم در سال‌های اخیر زهردار و خطرناک ظاهر شده است و علاوه بر مدال طلای زیر ۲۳ سال جهان، سابقه برد و باخت مقابل محمدهادی ساروی دارد.
بالاژ کیس مجاری دارنده مدال طلا و برنز جهان هم جای خود را به جوان بی نام و نشانی به نام آلکس زوک داده است و احتمالا با دنیای قهرمانی خداحافظی کرده باشد. اوزور ژوزوپبکوف قرقیزستانی و تادیوز میچالیک لهستان هم چشم و امیدشان به قرعه است و در حالت عادی نمی‌توانند خطری را متوجه مدعیان درجه یک این کنند.
اما در خصوص نماینده کشورمان در این وزن باید بگوییم که ساروی طی دو سال اخیر روز به روز بهتر عمل کرده است و پیشرفت چشمگیری داشته است. او که در رقابت‌های جهانی نورسلطان عملکرد قابل قبولی از خود به جا گذاشت و در هیچکدام از مبارزتش کم فروشی نکرد، بعد از نورسلطان هم همواره حرکتی رو به جلو داشته است و با صلابتی که در تورنمنت‌های اخیر از خودش نشان داده است، دل کادرفنی را برای بهترین عملکرد در المپیک قرص کرده است و اگر روز، روز ساروی باشد قطعا می‌تواند به کسب مدال امیدوار باشد.
