وعده‌های پوچ روسای جمهور آمریکا برای پایان دادن به جنگ‌های مداخله گرانه
روسای جمهور آمریکا یکی پس از دیگری وعده پایان دادن به جنگ‌های مداخله گرانه را می‌دهند، بی آنکه به آن عمل کنند.
– «جو بایدن»، نخستین رئیس جمهور آمریکا نیست که وعده داده که جنگ مداخله گرانه دیگری را آغاز نمی‌کند اما با توجه به جذابیت ماجراجویی نظامی برای سیاستمداران غربی از گذشته‌های دور، نمی‌توان انتظار داشت که وی مانند اسلاف خود در امور دیگر کشور‌ها مداخله نظامی نکند.
به گزارش «گاردین»، اگرچه بایدن پایان دوران عملیات نظامی بزرگ در سایر کشور‌ها را اعلام کرد، باید توجه داشت که وی نخستین رئیس جمهور آمریکا نیست که چنین ادعا‌هایی را مطرح می‌کند.
«بیل کلینتون»، رئیس جمهور اسبق آمریکا نیز ادعا کرده بود که ماموریت آمریکا در خارج از کشور، جنگ نیست، اما در نهایت عراق و یوگسلاوی را بمباران کرد.
ادعای مذکور در دوره ریاست جمهوری «جورج دبلیو بوش» توسط «کاندولیزا رایس» به صورت مخالفت جدی با ماجراجویی‌های خارجی تکرار شد؛ با این حال، دکترین بوش به جنگ صلیبی آمریکایی در جهان منجر شد.
«باراک اوباما»، رئیس جمهوری که پس از بوش به قدرت رسید، نیز وعده داده بود که تا سال ۲۰۱۱ آمریکا را از افغانستان خارج می‌کند، اما در دوره ریاست جمهوری او ۱۱۰ سرباز آمریکایی وارد افغانستان شدند.
«دونالد ترامپ»، رئیس جمهور پیشین آمریکا، نیز که جنگ افغانستان را اتلاف کامل منابع و وقت می‌دانست، خروج از افغانستان را تا حدی به تاخیر انداخت که رسیدگی به آن به جانشینش واگذار شد.
سوءاستفاده از جنگ در عرصه سیاسی، بار‌ها توسط مقام‌های آمریکایی و انگلیسی مشاهده شده است.
جنگ‌های خارجی سبب ایجاد تصویری برای کشور‌هایی می‌شوند که آن‌ها را به راه انداختند و مصداق عبارت «شکوه اسلحه بیشتر از پول است» می‌شوند.
ضمن اینکه بخش‌های نظامی، صنعتی، دیپلماتیک و حتی خیرخواهانه آمریکا، منافع خود را در تداوم اشغالگری می‌بینند.
به نظر می‌رسد با وجود این که جنگ‌های مداخله‌ای به بازی سیاسی و پروژه‌های پوچ تبدیل شده اند، جذابیت‌های ماجراجویی‌های نظامی برای سیاستمداران غربی با وجود مشکلات فراوان ادامه دارد.
آن‌ها در امور دیگر کشور‌ها اعم از فرهنگ و نگرششان و حتی اداره کشور دخالت می‌کنند؛ آن‌ها منشور سازمان ملل و حق تعیین سرنوشت کشور‌های دیگر را نقض می‌کنند.
با وجود شکست آمریکا در جنگ «ویتنام» در سال ۱۹۷۵، جنگ‌های سال‌های اخیر آمریکا، بازآفرینی بیمارگونه‌ای از یک خواسته قدیمی امپریالیستی بوده اند.؛ با این حساب آیا باید تایوان و اوکراین را چشم انداز جنگ‌های مداخله‌ای آمریکا خواند؟
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
