سایه واگرایی بر سر شهر

- این روز‌ها سوز سردِ دی ماهِ پایتخت در تقلاست که از پس هر درز و دریچه‌ای خود را به کنجِ خانه و زندگی پایتخت‌نشینان بیندازد و چیرگی هوای زمستانی را با قلدری به کرسی بنشاند. حال و روز بافت‌های فرسوده و حمل و نقل رها مانده‌ی پایتخت هم دست کمی از تند و تیزی سرمای زمستانی اش ندارد. حتی شاید به وضع وخیم‌تری هم افتاده باشد. چه آنکه ناسازگاری دخل و خرج و عاطل ماندن برنامه‌ی تخصیص منابع مالی برای به سامان کردن احوالِ ادبار گرفته‌ی شهر، تهران آشفته‌ی پرازدحام را به راه پر از دست‌اندازی انداخته که بیرون آمدن از آن به رویای تعبیر ناشده‌ای می‌ماند که شبح وهمناک تحریم و تورم و توسعه نیافتگی از آن کابوسی پر اوهام ساخته است.

تکیه زدن سیزدهمین منتخب ملت بر مسند ریاست دولت همزمان با نشستن اعضای لیست انتخاباتی شورای ائتلاف انقلاب اسلامی بر کرسی‌های سبز پارلمان شهری پایتخت انگار دود سفیدی بود که از دودکش دستگاه مدیریتی کشور بر می‌خاست. چرا که پس از وقفه‌ای چند ساله حالا برای علیرضا زاکانی که برگزیدگان پارلمان شهری قبای شهرداری تهران را بر قامت او دوختند فرصتی دست داد تا به جلسه‌ی هیات دولت راه پیدا کند. مستاجر این روز‌های ساختمان بهشت از همان آغاز کار به پشت گرمی نشست و برخاست‌هایش با دولتیان وعده‌ی به زنجیر کشیدن غول مشکلات مالی پایتخت را داده بود. اعضای شورای شهر هم خرسند از هم سو شدن با دولت جدید بر طبل امیدآفرینی‌های کامیابانه برای شهر کوبیدند.

حالا، اما ماه‌هایی از عمر دولت و مدیریت شهری جدید گذشته، اما عمر مغازله و صمیمت میان دولت و مدیران شهری انگار به سر رسیده و همنشینی‌های گاه و بی گاه شهردار با دولتیان هم امیدی برای فائق آمدن بر مشکلات اداره‌ی پایتخت برنینگیخته است.

 

جوسازی‌ها علیه شهرداری تهران از خارج هدایت می‌شود

وقتی به یاد علیرضا نادعلی سخنگوی شورای اسلامی شهر تهران می‌آوریم که دولت و مدیریت شهری مانند دوره گذشته از یک خط و جناح هستند، اما داغ الزام آور نبودن پرداخت سهم شهرداری از بودجه‌ی دولت هنوز تازه است در پاسخ به میزان دست به ریشه یابی ماجرا می‌زند: یکی از دلایلی که در دوره‌ی گذشته‌ی مدیریت شهری عامل پرداخت نشدن سهم دولت از بودجه‌ی شهرداری می‌شد و ما امیدواریم هیچگاه دوباره تکرار نشود این بود که مسوولان وقت متاسفانه برای حل مسائل شهر یا رسیدگی به نیاز‌های شهروندان حاضر نبودند رقابت‌های سیاسی را کنار بگذارند. البته من نمی‌خواهم بگویم که همیشه هر دو طرف در این قضیه مقصر بوده اند. گاهی اوقات دولت و شهرداری هر دو مقصر بودند و گاهی هم یکی از دو طرف عامل این وضعیت می‌شد. یعنی نمی‌شود یک حکم کلی صادر کرد. ولی مساله سر این بود که بعضی از ناسازگاری‌ها و رقابت‌ها باعث می‌شد تا متاسفانه همواره دولت و شهرداری با هم همراه نباشند. در دوره‌ی گذشته به لحاظ سیاسی شهرداری و دولت در یک خط بودند، اما باز با هم به هماهنگی نرسیدند.

برای سخنگوی شورای شهر ششم امید‌ها به کلی رنگ نباخته تا او و همکارانش باز هم چشم به راه گشایشی در کار فروبسته‌ی اداره‌ی پایتخت بمانند. اگرچه که تجربه‌ی دوره‌ی قبل از برابر چشم ساکنان خیابان بهشت کنار نمی‌رود: حالا شاید این بار و در این دوره آن اتفاقات تکرار نشود و دولت و شهرداری بتوانند با هم همراهی کنند. یعنی انشالله با همتی که در دولت جناب آقای رئیسی وجود دارد و از این طرف هم با اراده‌ای که در مجموعه‌ی شهرداری و شورای شهر شاهدیم انشاالله شاهد چنان وضعیتی نخواهیم بود. تا امروز هم البته خوشبختانه تعامل خوبی میان دو طرف برقرار بوده است. اما این را هم باید بگویم که در هر صورت در همین خدمتی که به هموطنان و به مردم تهران می‌شود گاهی اوقات تزاحم منافع اتفاق می‌افتد. یعنی مثلا ما تمام تلاشمان را در مجموعه‌ی مدیریت شهری به کار می‌گیریم که از نیاز‌های اولیه‌ی شهروندان تهرانی دفاع کنیم. اما همزمان نهاد دیگری مشغول منازعه برای شهروندان دیگر استان هاست، چون آن‌ها هم این نیاز‌ها را دارند و این اقدامات باید برای آن نقاط از کشور هم بیفتد؛ بنابراین این مسائل منجر به تزاحم منافع می‌شود. آن هم تزاحماتی که باعث بروز جنگ و دعوا میان مدیریت شهری و دولت بر سر بودجه می‌شود تا اتفاق بهتری در این زمینه رخ بدهد.

نادعلی همه‌ی بار مشکلات تهران را به گردن پرداخت نشدن بودجه‌ی دولتی نمی‌اندازد. اما وعده‌ی به کار گرفتن همه‌ی کوشش‌ها به جهت زنده کردن مطالبات شهری را می‌دهد: طبعا ما تمام تلاشمان را در این قضیه برای مردم به کار خواهیم گرفت. البته منابع پایدار ما فقط شامل بدهی‌ها یا سهم دولت از بودجه‌ی شهرداری نیست. اما برای تامین این موارد همکاران ما در کمیسیون برنامه و بودجه و در خود شهرداری تهران در تلاش هستند و اتفاقاتی در حال رخ دادن است که انشاالله شاید آن تنوع منابع مالی جدید بتواند به نحوی مسائل را از بن بست خارج کند.