محرم در "پاکستان"

19:10 - 29 مهر 1394
کد خبر: ۸۹۹۵۸
خبرگزاری میزان - با فرا رسیدن محرم مناطق شیعه نشین پاکستان، سرتاسر سیاه پوش می‌شود و طبق آداب و رسوم هر منطقه آئین‌های مختلفی در این ایام برگزار می‌شود.
محرم در به گزارش گروه فضای مجازی ، با فرا رسیدن محرم مناطق شیعه نشین پاکستان سرتاسر سیاه پوش می‌شود و آیین‌های مختلفی طبق آداب و رسوم هر منطقه در این ایام برگزار می‌شود.
 
علاوه بر مراسم سخنرانی، روضه خوانی، نوحه خوانی و سینه‌زنی که در تمام مناطق شیعه نشین پاکستان برگزار می‌شود، "تعزیه" خوانی که "شبیه‌سازی" نیز به آن گفته می‌شود در بین مردم این کشور از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
 
«تعزیه» خوانی در مراسم عزاداری امام حسین از گذشته‌های دور در بین شیعیان پاکستان رواج و اهمیت زیادی داشته است.
 
شیعیان در مناطق مختلف پاکستان، به گونه‌های متفاوت مراسم تعزیه خوانی را بر پا می‌کنند و نوع اجرای این مراسم مشترکات فراوانی با مراسم تعزیه خوانی در ایران دارد.
 
برای اولین بار در زمان «امیر تیمور» بود که تعزیه خوانی در پاکستان رواج یافت و از آن دوران تاکنون به روش‌های متفاوت همه ساله این سنت در اکثر شهرهای پاکستان برپا می‌شود.
 
طبق نوشته «کیومرث امیری» در کتاب «سرزمین و مردم پاکستان»، امیر تیمور گورکانی هر سال در ماه محرم به زیارت امام حسین(ع) می‌رفت و در حرم مطهر امام بسیار می‌گریست. در دوران حکومت وی در ماه محرم به هند حمله شد و او نتوانست برای زیارت به کربلا برود.
 
پس از مشورت با اطرافیان دستور داد تا شبیه ضریح مبارک امام حسین(ع) را از چوب بسازند.
 
پس از اینکه ضریح ساخته شد، تیمور مراسم تعزیه را در اطراف این ضریح چوبی برگزار کرد. از آن پس، این ضریح ماند و سال‌های دیگر سوگواری در ایام محرم در کنار آن برگزار می‌شد.
 
برخی از نویسندگان نیز نوشته‌اند که سنت تعزیه خوانی از دوران صفوی که هم زمان بود با دوران امیر تیمور گرگانی در شبه قاره هند، در ایران رایج شد و به تدریج به سایر مناطق شیعه نشین هم رواج یافت که بیش از همه این سنت در هند و پاکستان مورد استقبال قرار گرفت.
 
ولی آنچه که مسلم است، سنت تعزیه خوانی از گذشته بسیار دور در میان مردم پاکستان رواج داشته است و تا به امروز هم همچنان این سنت پر شور برگزار می‌شود.
 
در حال حاضر، تعزیه خوانی و شبیه‌سازی در پاکستان، آنگونه که از داستان امیر تیمور نقل می‌شود، محدود نمانده است و نوع آیین‌های تعزیه خوانی تقریباً همانند چیزی است که اینک در کشور ما بر پا می‌شود.
 
اوج تعزیه خوانی در پاکستان در ایام تاسوعا و عاشوراست که در این ایام تعزیه‌های ویژه‌ای بر پا می‌شود.
 
طبق نوشته کیومرث امیری، تعزیه حضرت علی اصغر (ع) یکی از مراسم‌های روز عاشورا است که مردم پاکستان در این روز گهواره حضرت علی اصغر را شبیه سازی می‌کنند.
 
در روز عاشورا، این گهواره در معرض دید عموم قرار می‌گیرد و عزاداران حسینی به نیت تبرک دستی بر آن می‌کشند و آن را می‌بوسند و در کنار این گهواره، روضه‌خوانان و نوحه‌خوانان روضه حضرت علی اصغر را می‌خوانند و می‌گریند.
 
شبیه سازی ذوالجناح که نام اسب حضرت امام حسین(ع) است، معروفترین تعزیه‌ای است که در روز عاشورا بر پا می‌شود.
 
شیعیان پاکستان در روز عاشورا، اسبی را که معتقد هستند از همان نژاد اسب امام حسین در فاجعه کربلاست، آماده، آرایش و تیمار می‌کنند.
 
با مشاهده این اسب خاطرات عاشورا و تنهایی امام حسین در اذهان مردم زنده می‌شود و آن‌ها گریه و زاری می‌کنند.
 
با فرا رسیدن ظهر عاشورا مردم عزادار سینه می‌زنند، ذوالجناح را می‌بوسند و آن را مخاطب قرار می‌دهند که بگو ای ذوالجناح، امام حسین را کجا پیاده کردی؟ چرا تنها برگشتی؟ چرا با امام حسین نزد اهل بیت بر نگشتی؟
 
طبق بررسی که کیومرث امیری انجام داده است، داستان انتخاب پرورش ذوالجناح امام حسین(ع)هم جالب و خواندنی است.
 
پس از انتخاب ذوالجناح از بین کره اسب‌هایی که بعضی از مردم آن را از نژاد اسب امام حسین می‌دانند، آن را پرورش و تعلیمات ویژه‌ای می‌دهند تا زمان مراسم تعزیه خوانی کاملا آماده باشد.
 
همچنان پس از مراسم تعزیه خوانی، کسی موظف می‌شود که ذوالجناح را در مکانی مناسب و مخصوص نگهداری کند.
 
در بعضی از مناطق پاکستان، مردم اراضی خود را وقف ذوالجناح می‌کنند و خوراک و دیگر مخارج ذوالجناح از اینگونه موقوفات تامین می‌شود.
 
چنانچه زائرین مرقد مطهر امام حسین چنین اسبی را با خود به کربلا ببرند؛ در بازگشت، احترام بیشتری خواهند یافت.
 
یکی از سنت‌های دیگر مردم پاکستان در ایام محرم که بیشتر در میان شیعیان شهرهای «کراچی»، «ماتان» و «لاهور» رایج است، ساخت «کشتی» است که به «سفینه النجاه» معروف است.
 
شیعیان پاکستان در ایام محرم با استناد به حدیث پیامبر اسلام که امام حسین را«کشتی نجات» معرفی کرده‌اند، در مقابل در ورودی حسینیه‌ها، یک کشتی کوچکی می‌سازند و علم سیاهی مزین به اسمای مبارک اهل بیت و همان حدیث پیامبر اسلام را بر آن نصب می کنند.
 
مردم این سفینه را شبیه کشتی نجات بخش حضرت نوح می‌دانند و به آن تبرک می‌جویند، می‌بوسند و در کنارش می‌گریند.
 
/انتهای پیام/
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.


ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *