پل فلزی و مرزی مشترک و تاریخی جمهوری اسلامی ایران و جمهوری آذربایجان بر روی رودخانه آستاراچای که در دوران اتحاد جماهیر شوروی سابق ساخته شده در مرحله مرمت، مقاوم سازی و بهسازی کامل است. مرز زمینی آستارا در شمال غربی استان گیلان فعال‌ترین مبدا مرزی شمال جمهوری اسلامی ایران از نظر ترانزیت بار‌های خارجی، صادرات کالا‌های ایرانی و تردد خودرو‌های مسافری سبک و سنگین بین المللی محسوب می‌شود. پل فلزی مرزی و تاریخی مشترک آستاراچای که منشأ اتصال شهر‌های آستارای جمهوری اسلامی ایران و آستارای جمهوری آذربایجان است، در بیش از هشت دهه پیش و در دوران اتحاد جماهیر شوروی سابق ساخته شده و ۹۰ متر و بیست سانتی متر طول و ۱۰ متر عرض دارد. این پل مرزی کم عرض دارای عرشه‌ای فلزی است و مرکز طولی آن مرز رسمی جمهوری اسلامی ایران و جمهوری آذربایجان است و نقش ویژه‌ای در ارتباط زمینی و ترانزیتی جمهوری اسلامی ایران با جمهوری آذربایجان و تردد خودرو‌های سنگین و سبک خارجی و ایرانی دارد. پل مرزی آستاراچای به دلیل قدمت تاریخی آن همواره برای مسافران ورودی و خروجی از جذابیت خاصی برخوردار بوده و بر اساس اصل تالوگ نیمی از پل و رودخانه مرزی به طرف ایرانی و نیم دیگر به جمهوری آذربایجان تعلق دارد و خط مرزی دو کشور در گذرگاه مرزی آستارا توسط یک رودخانه محلی موسوم به آستارا چای تعیین می‌شود و هر دو کشور همسایه به طور مشترک از این رودخانه مرزی بهره‌برداری می‌کنند.

پل تاریخی «کن» معروف به پل حاج محمدعلی درسال ۱۳۱۲ هجری شمسی در دوره قاجار بروی رودخانه کن بنا شده و تنهاراه ارتباطی روستا‌های شمال رودخانه کن با ده کن بوده است. این پل که در فهرست آثار ملی نیز به ثبت رسیده در سال ۱۳۹۸ بر اثر بارش‌ها و سیل آسیب می‌بیند و این روز‌ها در حال بازسازی می‌باشد.

پل ورسک از مشهورترین و زیباترین پل های تاریخی ایرانی است.

برای نخستین بار مرمت پایه‌های تاقدار پل تاریخی کلهر لرستان آغاز شد. بر اساس مستندات موجود بنای اولیه این پل به دوره هخامنشی می‌رسد، ولی در قرن چهارم توسط حاکم وقت به شکلی که امروز موجود است باززنده سازی شد.